Spawn Of Possession is terug … of toch niet? Spawn of Possession was zonder twijfel één van de meest betekenisvolle bands als het gaat om technische death metal. In 2012 bracht het vijftal het indrukwekkende Incurso uit en een florissante toekomst leek voor te liggen. Het was wachten op een opvolger van dat album tot de band het in 2017 voor gezien hield. “Last week we decided to put SoP to rest due to several problems, mostly because we now realize we don’t have the time to either finish a beast like a new album properly or do anything else with SoP for a long time. So the band has pretty much just faded away at this point.” Over en uit, ten grave gedragen.
Tijdens de coronapandemie wakkerde de drang om nummers te schrijven bij Spawn Of Possession oprichter en gitarist Jonas Bryssling weer aan. Zijn eerste ideeën ontkiemden en groeiden na verloop van tijd zowaar uit tot een nieuwe entiteit: Retromorphosis. Vier van de vijf bandleden die op Incurso te horen zijn, vinden we hierin terug: gitaristen Jonas Bryssling en Christian Münzner, zanger Dennis Röndum en bassist Erlend Caspersen. Achter de drumkit heeft KC Howard (Odious Mortem, ex-Decrepit Birth) plaatsgenomen. Is Retromorphosis daarmee simpelweg een herhalingsoefening van Spawn Of Possession maar dan onder een andere naam? Pakt Psalmus Mortis uit als een Incurso deel twee?
De naam van de nieuwe band geeft het eigenlijk al weg: retro staat voor het teruggrijpen naar het verleden en een metamorfose is een gedaantewisseling. En hoewel het album absoluut verankerd is in de geschiedenis van Spawn Of Possession en het genre in het algemeen, is Psalmus Mortis meer dan een simpele herhalingsoefening. De acht nummers – vooruit, ik tel het net geen twee minuten durende, instrumentale intro Obscure Exordium ook gewoon mee – staan vol met scherp soleerwerk (The Tree, Retromorphosis, Machine), rauwe old school deathmetalriffs (Vanished, Exalted Splendour), double kicks, blastbeats, verbasterende vervorming, een vleugje melodie op zijn tijd (Aunt Christie’s Will), ongenaakbare snelheid, vlotte tempowisselingen en intrigerende arrangementen. Tot zover niets nieuws onder de zon, toch?
Retromorphosis is er echter niet wars van eens het geheel toch ook wat anders in te kleuren. De riffs op het album hebben een wat nadrukkelijker groovy weerklank en maken dat alles net even behapbaarder te luisteren is. Daarnaast kennen nummers als bijvoorbeeld Never To Awake, Machine en Exalted Splendour gedeeltes of een zweem op de achtergrond waarin macabere synthesizertonen het geluid onheilspellend kleuren. Daarmee wordt er net even wat meer ruimte voor ambiance geboden, zonder overigens ook maar ergens de meedogenloze verbetenheid los te laten en te verzanden tot mistige lichtvoetigheid. Maar Retromorphosis lijkt zich er bovenal bewust van te zijn niet alleen als technicaldeathmetalband door het leven te gaan, maar bovenal een deathmetalband te zijn. Er ligt geen nadruk op technische frivoliteit en allerhande spielerei, geen techniciteit die allesbepalend is voor het geluid. Het zijn de consistente composities die met hun onverbiddelijke rauwheid en vloeiende dynamiek een beklijvende indruk achterlaten.
Score:
90/100
Label:
Season Of Mist, 2025
Tracklisting:
- Obscure Exordium
- Vanished
- Aunt Christie’s Will
- Never to Awake
- The Tree
- Retromorphosis
- Machine
- Exalted Splendour
Line-up:
- Jonas Bryssling – Gitaar
- Dennis Röndum – Vocalen
- Christian Münzner – Gitaar
- Erlend Caspersen – Basgitaar
- KC Howard – Drums
Links: