Requiem – The Arrival
Deze power/prog metal band komt uit Finland, heeft een nog niet zo heel lang verleden en op het eerste gezicht ziet het er allemaal erg professioneel uit. Mooie hoes in ieder geval, luisteren dus maar. Ik moet zeggen dat veel moeite met deze CD heb gehad. Vele keren heb ik hem geprobeerd uit te luisteren, maar de eerste nummers worden me te snel te veel. Dit is met name te danken aan de overvolle produktie en het rotte gitaargeluid. De muziek zelf is het niet, daar kom ik later nog op terug. Je hoort gewoon teveel en te hard. De balans is weg. Vooral bij het eerste nummer denk je na drie minuten, rustig rustig jongens. Veel gitaar, toetsen, gehengst op de drums en gebrul van de zanger.
En toch… is het niet slecht. De zanger, die overigens veel te diep in de mix ligt, is bijzonder te noemen. Hij gebruikt de beklende hoge uithalen die van powermetalzangers gewend zijn, maar weet af en toe ook een klassieke snaar te raken. Soms gooit hij er wat sopraanachtige stukken in. Mooi, maar jammer dat het erg slecht te horen is.
De muziek zit best vernuftig in elkaar. Gooie pakkende nummers, technisch knap, doch niet te veel gepiel zodat het gaat irriteren. Ik hoor hier en daar hele mooie solo’s. Het niveau ligt muzikaal erg hoog en ontstijgt zelfs bands als Stratovarius en Sonata Artica (die volgens mij ook uit die regio komen).
| Tracklisting | |
 |
Tracklisting 1. Arrival 2. Revival 3. Broken Alliance 4. Whispers 5. The Invisible Touch 6. Forgotten Path 7. Halls Of Eternity 8. Liquid Hours 9. Masquarade |
Bij nummer 5 “The invisible touch” hoor je eigenlijk waar ze de plank misslaan. Hier wordt met een drumroffel begonnen en daarna zet de gitaar een vette riff in. Maar jezus wat klinkt dit beroerd zeg. Weer zeg ik knappe drum, goed gitaarwerk, maar wat een kutgeluid.
Pas bij het volgende nummer “Forgotten Path” (we zitten al bij nummer zes dan) komt er wat rust in de tent en hoor ik de bas zelfs wat ruimte krijgen. Eindelijk wat rust, ook hier komt de sopraanachtige zang erg mooi tot zijn rest.
Eigenlijk zouden ze de CD opnieuw moeten mixen, een ander geluid voor de gitaar nemen en deze CD was echt geweldig geweest. Met alleen goeie muzikanten en goeie nummers ben je er dus niet zomaar. Ik zou ze graag eens live zien, alleen om de muziek eens goed voor mijn kanis te krijgen.
Lineup:
Vocals – Jouni Nikula
Guitar – Arto Raisala
Guitar – Teemu Hanninen
Bass – Pasi Kauppinen
Keyboards – Henrik Klingenberg (Sonata Arctica)
Drums – Jari Huttunen