Redwood Hill – Descender
Eigen Beheer, 2013
Scandinavische metal, dan denk je meteen aan de Noorse black, Zweedse melo-death of misschien zelfs de symfonische power metal uit Finland (hoewel dit natuurlijk eigenlijk niet onder Scandinavië valt). Denemarken is een beetje het ondergeschoven kindje wat dit betreft, maar ook op het gebied van natuurlijke pracht kan het land niet tippen aan de noorderburen. Dat laatste is niet zoveel aan te doen, maar misschien wordt het tijd om op muzikaal gebied hierin wat verandering te brengen. Misschien komt dit wel uit de kant van Redwood Hill, dat onlangs het debuutalbum Descender uitbracht. Dit vijftal uit Kopenhagen speelt post-black, post-hardcore, post-whatever. Een mix van Cult of Luna, Gojira en Agalloch, maar toch weer anders dan je misschien zou denken.
De opener Aten is meteen gedurfd. Zesendertig seconden lang klinkt er alleen een lage tremolo van de gitaar. Hoe langer je als luisteraar wacht tot er iets verandert, hoe meer de spanning opbouwt. Net voordat je denkt dat het saai wordt; net op het goede moment knalt de rest van de band erin. Mijn aandacht hebben ze officieel te pakken, en die laten ze tot de laatste seconde niet meer los.
In tegenstelling tot wat je bij de meeste post-metal zou verwachten is er veel aandacht voor groove-achtige riffs zoals in het begin van Dybbuk. Ritmische patronen die we kennen van een band als Meshuggah, maar dan twee keer zo langzaam. Dit wordt vervolgens weer afgewisseld met meer bedaarde stukken waarin er vervolgens ook ruimte is voor cleane zang. Deze komt helaas niet zo goed uit de verf als de grunt, maar heeft wel een bepaalde breekbaarheid die bij de muziek past. Ook de geleidelijke opbouw in dynamiek en intensiteit die zo kenmerkend is voor alle post-genres, of we het nou over Sigur Rós hebben of Isis, is alom aanwezig.
Wordt dit de komende decennia de kenmerkende sound van Denemarken? Ik denk het niet. Naast de cleane zang zorgt het ontbreken van afwisseling en diversiteit op het album dat het nog geen bedreiging vormt voor de grote hit van het jaar tot nu toe: Vertikal. Maar dat neemt niet weg dat de band met dit album een zeer stevig debuut neerzet. Een absolute aanrader dus.
Tracklisting:
- Aten
- Dybbuk
- Tristesse
- Poseidon
- Croatoan
- September
Line-up:
- Marco – Vocals
- Toby – Guitars
- Brian – Guitars
- Jens – Bass
- Andreas – Drums
Links: