Raventale – After
Bad Moon Man, 2011
Na de duizenden vrachtwagens en bijhorende dronken chauffeurs wordt nu ook het nieuwe album van Raventale over de Oekraïnse landsgrenzen naar ons toegezogen. Het eenmansproject dat vroeger wel vaker met zijn landgenoot Drudkh vergeleken werd maakte een hele verandering door op zijn tweede studio-album dat door het grote publiek geweldig positief werd onthaald.
Raventale brengt ons black/doom met een streepje gemeende nostalgie. Lang uitgesponnen nummers met zware gitaren en beestig goede vocalen. Sombere emoties worden vooruit gestuwd in een muur van geluid die hier en daar onderbroken wordt door een nostalgisch intermezzo. After is trouwens een echte groeiplaat die zich langzaam maar zeker in je achterhoofd nestelt. Je ontdekt iedere keer wel iets nieuws en hij lijkt iedere keer interessanter en krachtiger. Ook voor het artwork verdient dit album een dikke pluim. Vooraan een grote mooi uitgewerkte vlinder met naar achteren verdrongen Egyptische elementen en binnenin een wazige afbeelding van Seth en iets wat op een eind negentiende eeuwse, Franse tekening lijkt (Lautrec-stijl). Diegenen die het album effectief in handen nemen zullen mijn opwinding wel begrijpen. De teksten die in het boekje staan zijn wel wat minder. Zoals vaak in het genre zijn ze poëtisch bedoeld maar staan ze vol met de grootste shit. Inderdaad een afknapper. Deze zogezegde afknapper wordt dan weer goedgemaakt door de bonustrack op dit album. De vijfde, untitled track is zowaar nog sterker dan zijn collega’s wat maakt dat dit album mij helemaal over de streep trekt: Wat een toprelease!
Binnen dit genre wordt de fan overspoeld door middelmatige of zelfs rotslechte eenmansprojectjes. Raventale is echter het bewijs dat het ook anders kan. Astaroth heeft zichzelf weer overtroffen en iedereen die zich thuis voelt in dit genre zou dit pareltje in huis moeten halen. Proficiat!
Tracklisting:
- Gone
- After
- Youth
- Flames
- Bonus
Line-up:
- Astaroth – Alles
Links: