Psycroptic – The Inherited Repression
Nuclear Blast, 2012
Jaarlijks zorgt de krabbentrek van Christmas Island voor horrortaferelen. 100 miljoen rode krabben tegelijk palmen de openbare wegen in om eitjes te gaan leggen in de zee. Zelfs de meest bestiale dierenvriend verliest dan het geduld en drukt het gaspedaal in en herleid zo honderden duizenden van de trippelende diertjes tot asfaltkrabsla. Waar gaat deze inleiding naartoe? Want naast zijn Australische afkomst heeft Psycroptic uit Tasmanië daar niks mee te maken, al hebben ze in die streek ook een diertje dat het zwaar te verduren krijgt. Denk de cartoonversie van de Tasmaanse Duivel, de massale krabbenmoes en de trippelende krabbenpootjes van Christmas Island bij elkaar en je hebt zo ongeveer het vijfde album van deze technische metallers.
Het woord ‘death’ uit de vorige zin is bewust weggelaten. Hoeft daar niet meer te staan. Tientallen(oké, geen 100 miljoen) arpeggio’s trippelen als hyperkinetische krabbenpootjes over hete asfaltgitaren. Genadeloze basdrumsalvo’s en een paar rake atmosfeerblazers zijn de enige vorm van agressie. De glimmende snaarsliertjes kregen een heldere sound, zijn absoluut niet disritmisch en de thrashy breaks houden het zeer upbeat. Allemaal zeer begenadigd, maar hoe nagelontwortelend ze ook overkomen; dat soort rinkelloopjes gaat gauw vervelen. Te meer omdat het er tussenin – en dat slaat dan op het riffwerk – niet altijd even hoogstaand aan toe gaat. Overtuigende en mergpijpdaverend schalroepzang probeert dat op te vangen en past dit genre als een krabbenpantser. De filerende thrashzeis, een drietal atmosferische aardverschuivingen, de wel lang uitgesponnen melodiewebdraden van Throne Of Kings, ja zelfs diep verstopte keyboards hebben gelukkig een paar geslaagde verrassingen in huis .
Hier staan zaken op waar Chuck Schuldiner zeker nog toe gekomen zou zijn. Net als Death verschuift Psycroptic de klemtoon van het agressieve naar de fraaie melodieuze kant. Dat lef moet je bewonderen en wees gerust dat je er af en toe nog een netelende blastrij of slagkrachtige thrashbreak voor krijgt. De krabbenpootarpeggio’s zouden evenwel wat minder verspreid over de baan mogen liggen en de Tasmaanse agressie mis je echt als je naar vorig werk van de band gaat luisteren. Ze zetten hier een interessante stap. Blijft het bij een uitstapje dat eindigt onder een achterwiel of halen ze de overkant om een nieuw leven te beginnen? Ons potje krabsla is besteld!
Tracklisting
- Carriers Of The Plague
- Forward To Submission
- Euphorinasia
- The Throne Of Kings
- Unsmasking The Traitors
- Become The Cult
- From Scribe To Ashes
- Deprivation
- The Sleepers Have Awoken
Line-up:
- David Haley – Drums
- Joe Haley – Gitaar
- Cameron Grant – Basgitaar
- Jason Peppiatt – Vocals
Links: