Op de vraag of iemand de nieuwe CD van Powerwolf wilde recenseren bleef het lang angstvallig stil op de burelen van Zware Metalen. Ik moet bekennen dat ook ik niet direct warmliep voor deze recensie en dat ik de band alleen ken van een handvol festivaloptredens waarbij ik doorgaans – als ware het een pavlovreactie – naar de bar snel voor een biertje en ander vertier zoek. Dit keer echter probeer ik eens over mijn eerdere oordelen heen te stappen om de laatste worp van de band aan een luistersessie te onderwerpen.
Getuige het succes van de afgelopen twee albums in de verkoopcharts in Duitsland en Tsjechië weten de zelfverklaarde hogepriesters van de heavy metal steeds meer zieltjes voor zich te winnen. Om dit succes met The Sacrament Of Sin verder uit te breiden hebben de heren naar eigen zeggen hun kenmerkende geluid behouden en tegelijkertijd hun meest gedurfde en avontuurlijkste album tot nu toe opgenomen.
Tijdens openingsnummer Fire & Forgive – een strak door dubbele bassdrums voortgedreven powermetalnummer met een aanstekelijk en opzwepend refrein – lijkt het er vooral op dat de band op het nieuwste album de lijn van de vorige albums vooral doortrekt. Vanaf het navolgende Demons Are A Girl’s Best Friend gaat het gaspedaal echter consequent iets minder diep en volgen een aantal midtempo nummers waarbij vooral Incense & Iron opvalt door het krachtige refrein. Dit nummer zal het ongetwijfeld goed doen op de aankomende festivals. Met het sterke Where The Wild Wolves Have Gone volgt een heuse powermetalballad, een noviteit voor de band. Op de tweede helft van het album gaat het gemiddelde tempo langzaamaan weer terug naar vertrouwde Powerwolf-snelheden.
Op het eerste gehoor biedt Powerwolf met The Sacrament Of Sin weinig nieuws in vergelijking met het eerdere repertoire en is er van enig avontuur – op de eerder genoemde ballad na – geen sprake. Toch ligt het tempo over het algemeen iets lager dan gebruikelijk om meer ruimte voor dynamiek te geven binnen de nummers. Daarnaast heeft de band – na jarenlang met Frederik Nordström te hebben gewerkt – Jens Bogren als producer aangetrokken. Hij heeft dit album een iets gepolijster geluid meegegeven. Al met al geen schokkende veranderingen en fans van de band kunnen dit album dan ook gerust aanschaffen. Veel nieuwe fans zullen er wellicht niet mee gewonnen worden, maar ik zal dit album zeker vaker over de speakers laten galmen. En de volgende keer dat ik de band tegenkom op een festival stel ik mijn bezoek aan de bar uit om de band ook live een nieuwe kans te geven.
Score:
80/100
Label:
Napalm Records, 2018
Tracklisting:
- Fire & Forgive
- Demons Are a Girl’s Best Friend
- Killers with the Cros
- Incense and Iron
- Where the Wild Wolves Have Gone
- Stossgebe
- Nightside of Siberia
- The Sacrament of Sin
- Venom of Venus
- Nighttime Rebel
- Fist by Fist (Sacralize of Strike)
Line-up:
- Attila Dorn – Zang
- Matthew Greywolf – Gitaar
- Charles Greywolf – Gitaar
- Falk Maria Schlegel – Keyboards
- Roel van Helden – Drums
Links: