Dit Duitse dingetje is iets raars. In 2006 werd de band uit de grond gestamp(f)t en sindsdien kwamen er twee albums uit. Schwarzmaler in 2016 en nu is er Zwischenwelt. Het ziet er qua artwork allemaal erg deathcore-minded uit, met wat alien/kosmos-verdachtmakingen. Dat blijkt echter niet zo te zijn op muzikaal vlak.
Deathcore is het dus niet. Behalve misschien vocaal, waar enkele dieren van de deathcoreboerderij passeren. Schreeuwen en burrelen, op verschillende manieren. Muzikaal klinkt het als een meloblackdeath-band die live aan het spelen is in een kleine zaal, met een keyboardspeler die een eigen speaker heeft, los van alle andere instrumenten. Het totaalgeluid is een mengeling van dark metal, symfonische meloblack en Scandinavische deathrash. Het voorgaande, inclusief deathcore/metalcore-vocalen, in het Duits(!), is geen evidente mix voor de meeste mensen. Ik vind het allemaal wat naïef. Het is duidelijk adrenaline-based, maar het maakt gebruik van elementen die eigenlijk subtiel zouden moeten verwerkt worden. Het doet me denken aan Caliban die Anorexia Nervosa covert. Apart, maar niet meteen een geslaagde combinatie als je het mij vraagt.
Score:
66/100
Label:
Boersma Records, 2018
Tracklisting:
- 13
- Nekropolis
- Flames
- Rise of the Outer Gods
- Abschied
- Stare into Darkness
- Wo worte versagen
- Memoria
- Dämon
- Beyond
- Nordlicht
- Vor dem Sturm
Line-up:
- Carsten Linhs – Keel
- Florian Jahn – Gitaar
- Philip Burkhard – Keyboards
- Max Peev – Drums
- Hendrik Voss – Gitaar
- Fabian Laurentzsch – Bas
Links: