Pentagram – Last Rites
Metal Blade Records, 2011
Eén van de pioniers van de metalwereld liet dit jaar weer van zich horen. Al sinds de jaren ’70 lag de Amerikaanse band Pentagram mee aan de basis van de heavy metal-scene en droeg ze eveneens haar steentje bij in de vormgeving van de wereld van de doom die door Black Sabbath werd uitgedragen. Veertig jaar later staan deze veteranen er nog steeds, misschien geven ze een boodschap weer met de titel van dit album Last Rites, maar het mag duidelijk zijn dat deze pauw zijn veren nog niet verloren is.
De drie laatste releases van deze band gaven me het gevoel dat de band op zoek was naar wat nieuwe dingen, langzaam maar zeker braken ze met de pure traditionele doom in het straatje van Black Sabbath. Hoewel deze invloed veertig jaar later nog steeds terug te vinden is in de sleepkracht van dit monument, ondermeer in nummers als Walk in Blue Light, is het toch duidelijk dat Pentagram zijn eigen weg heeft gebaand doorheen alle stoner, hardrock en traditionele doom. Waar de pure doomstukjes soms wat ééntonige riffs brengen die wat op de oppervlakte blijven, zoals in het nummer Horseman, wordt het geheel hier en daar toch afgewisseld met wat technisch sterke solo’s. De nummers 8 en Into The Ground brengen dan weer catchy melodietjes die met luchtige gitaarstukjes een mooie afwisseling brengen op deze plaat.
Bobby Liebling heeft nog steeds de gave met zijn stem de luisteraar in vervoering te brengen, iets wat zelfs versterkt wordt door de enorm krachtige productie van deze plaat. Iets dat toch ook een breekpunt is met het materiaal van weleer en misschien iets dat de oudere, trouwe fans minder zullen appreciëren. Liebling geeft een dromerig sfeertje aan de nummers, vooral die waarin de band niet terugvalt op de repetitieve sleepboel. Death in 1st Person is dus net niet hetgene dat me kan boeien. Persoonlijke favorieten zijn dan meer nummers als 8 en Everything’s Turning To Night.
Wat moeilijk om dit album dus te beoordelen: de doom die gepresenteerd wordt op dit album is zeker ondermaats voor het niveau dat de band ooit behaalde. De afwisseling en techniciteit op dit album en het gevoel en de afwisseling die duidelijk een sterkere nadruk krijgen maken het werk beter dan Show ‘em How zeven jaar terug. Toch de moeite dus om het nieuwere werk van deze klassieker in huis te halen.
Tracklisting:
- Treat Me Right
- Call The Man
- Into The Ground
- 8
- Everything’s Turning To Night
- Windmills And Chimes
- American Dream
- Walk In Blue Light
- Horseman
- Death In 1st Person
- Nothing Left
Line-up:
- Bobby Liebling – Vocals
- Victor Griffin – Guitars
- Greg Turley – Bass
- Tim Tomaselli – Drums
Links: