Paysage d’Hiver – Die Berge

Geschreven door op 04-01-2025 om 14:09.

Paysage d’Hiver is een band die je niet in één adem mag noemen met de moderne blackmetalgeneratie, maar er alsnog in slaagt steeds meer aanhang en waardering te verzamelen. Die Berge, het nieuwste wapenfeit van de Zwitserse meester, doet wat zijn voorgangers ook altijd deden: de grenzen van geluid, sfeer en bovenal van onmetelijke vervreemding verleggen. Ondoorgrondelijke, ijzige diepte is het handelsmerk van deze Zwitser. Ten tijde van Geister benoemde ik het voor het laatst allemaal in geuren en grijstinten. We doen de oefening nog eens over.

Vergelijk deze nieuwe gerust met Paysage d’Hiver‘s vorige werken – ik denk vooral aan Schnee – die net als een zware sneeuwstorm je zintuigen bedelven. Dit keer is het landschap minder een storm van bevroren koude, afgezien van de intro, maar eerder een grimmige bergwand, die je bij elke stap verder met de uitgestrektheid van de stilgevallen natuur confronteert. Bevroren melancholie waar je met je tengels blijft aan vastplakken. Een klim naar de wrede en onherbergzame bergtop, de isolatie tegemoet. Dat hutje in de sneeuw – het Paysage d’Hiver-alternatief van het licht aan het einde van de tunnel – lijkt steeds verder weg door de lengte van het nummer.

Muzikaal weinig nieuws onder de zonloze hemel echter: de winterse landschappen bevatten een hellevaart aan industrieel geaarde black metal die door zijn nuances en glooiingen een soort van koude kalmte teweegbrengt. De gitaren ruisen als de klaterende wind tegen de bergwand, ook dankzij de ruwe productie. Het is nog steeds geen opgetutte geluidstechniek van sommige moderne blackmetalreleases, maar het is nu ook weer niet de sound van de albums uit de beginjaren van de band. Het blijft authentiek ruw, met een omgevingsgevoel alsof je daadwerkelijk in de bergen staat, omringd door eindeloze wervelingen van sneeuw en ijskoude wind. De drums zijn als afkrakende ijspegels, de vocale krijsen waaien weg door de striemende stormwind en de synths zijn betoverend mooi. Geen evidentie, wel herkenbaar en behoorlijk indrukwekkend.

Makkelijk luistervoer is het geenszins. Lange nummers (de plaat duurt maar liefst een uur en drie kwartier) vol ijzige trance, het zal niet bij iedereen resoneren. Het totaalgeluid, als je het hard genoeg zet althans, kan leiden tot het ervaren van haast fysieke pijn. Een plezierig ritje met de kabelbaal hoef je dus niet te verwachten. Wel een tergend trage opbouw die van Die Berge een jaarlijstklant maakt die zijn naam niet gestolen heeft. Verlies jezelf in de winterse natuur, laat de chaos in je tot rust komen middels vriestemperaturen, vergeet de tijd en de eenzaamheid.

Score:

86/100

Label:

Kunsthallen Produktionen, 2024

Tracklisting:

  1. Urgrund
  2. Verinnerlichung
  3. Transzendenz I
  4. Transzendenz II
  5. Transzendenz III
  6. Ausstieg
  7. Gipfel

Line-up:

  • Wintherr

Links: