Pavilions – Pavilions
Transcend Music, 2012
Het post-hardcoregenre is er eentje die een vreemd pad bewandeld. Echte hardcore-invloeden zijn bij vele bands ver te zoeken en ook cleane vocalen en hoge gitaren zijn schering en inslag. Het emo-verwijt van critici is dan ook nooit ver weg, maar persoonlijk moet ik mijn lichte voorliefde voor het genre toch wel toegeven. Echt grote bands zijn er niet binnen het genre, maar dat kan uiteraard nog komen. Bij deze gooit Pavilions zich in de strijd met deze eerste self-titled EP.
Pavilions wijkt wel heel ver af van het core-pad want echt zuivere invloeden vanuit de hardcore zijn er niet te bespeuren. Het geheel leunt zeer dicht aan tegen de moderne, alternatieve rock en dit door de fladderende gitaarmelodie. Allereerst is het even wennen aan de zeer hoge, cleane mannenstem. Bij het horen hiervan zullen al velen afhaken, maar als deze u niet stoort dan kan deze band wel eens iets voor u zijn. Qua structuur en opbouw zitten de nummers zeer goed in elkaar, wat heeft gezorgd voor drie catchy nummers. Vooral Science & Gods blijft lekker hangen. Distortion is hier niet echt aan de orde en ook het zware drumwerk is achterwege gelaten. Dit is met andere woorden een zeer licht rockplaatje geworden dat overloopt van de speelse melodieën. Zeer mooi gedaan, maar of een volledige plaat van dit frivole gedoe niet teveel van het goede zal zijn is nog maar de vraag.
Tracklisting:
- Science & Gods
- Family Tree
- Hey Baby, Let’s Dance
Line-up:
- Tezz Roberts – Vocalen
- Alex Male – Bas
- Tel Earthey – Drum
- Ryan Cooper – Gitaar
- Alex Headen – Gitaar
Links: