Wat is het lang geleden dat ik weer een nieuw album van OOMPH! tot me heb genomen. De eerste negen albums bevinden zich allen in mijn collectie, waarbij vooral de periode van 1994 tot en met 2001 er één is waarmee de band zich met die albums tot een persoonlijke favoriet heeft gemaakt. Wahrheit oder Pflicht (2004) en GlaubeLiebeTod (2006) waren grote successen voor de band en markeerden een definitieve wisseling in het geluid van OOMPH!, dat overigens al in 1999 met Plastik was ingezet. Voor die drie albums geldt dat er nummers op staan die ik fantastisch vind, maar lang niet alles. Want weg was de agressieve en nihilistische industriële metal. In plaats daarvan werd OOMPH! een zeer gelikte band die zich ging focussen op catchy poprock meezingers. Zanger Dero was geen schreeuwende maniak meer, maar een gevoelige mooiboy, waar de vrouwelijke fans om liepen te kwijlen. Het wierp z’n vruchten af, maar na Monster uit 2008, waar los van twee sterke singles de rest niet aan mij was besteed, liet ik de band achter me. Al leek de verschrikkelijke remake van het klassieke OOMPH!-nummer Gekreuzigt in 2006 al een laatste nagel aan de doodskist te zijn.
Elf jaar lang liet ik de band voor wat het was, maar immer met de waardering voor de oudere albums, die nog steeds geregeld gedraaid worden. Maar geen nieuw materiaal, totdat onlangs plots de promo binnenkwam van Ritual, het dertiende album van de Duitsers en tevens oervaders van de Neue Deutsche Härte. En verdomd, het bevalt me wat ik hier hoor! Vorig jaar had ik met Schwarzer Engel al een moderne topper in het genre te pakken en hoewel Ritual niet dat niveau haalt, weet de band met dit album wel weer een beetje op vertrouwen in te winnen. Dat ik de voorgaande twee albums links liet liggen bleek, via de macht van YouTube, een verstandige keuze voor mij persoonlijk. Met name Des Wahnsinns fette Beute is alles wat Ritual gelukkig niet is. Zoals zanger Dero het nieuwe album al beschrijft: ‘Es wird so heftig, hart und düster wie schon lange nicht mehr’.
Opvallend hierin is dat OOMPH! op dit album wat meer politieke thema’s aankaart. Opener Tausend Mann Und Ein Befehl kent een zeer pacifistische boodschap, Europa werpt een blik op het uiteenvallen van de Europese natie en TRRR – FCKN – HTLR, daar mag u uw eigen blik op werpen. Het is flauw om te zeggen dat OOMPH! weer wat meer oomph in zijn nummers weet aan te brengen, maar eerlijkheidshalve moet ik het wel erkennen. Het is in lijn met de sterkste momenten van Wahrheit oder Pflicht en GlaubeLiebeTod, met af en toe zelfs hints naar ouder werk.
Sterke refreinen vinden we in nummers als Achtung! Achtung! en In Namen des Vaters. Maar ook de andere nummers laten horen dat de band nog steeds sterke, catchy nummers weet te schrijven, waarbij eindelijk het doodgeschreven liefdesthema een keer opzij wordt geschoven. Laat er toevallig een nummer bijstaan dat de titel Kein Liebeslied draagt. Phönix aus der Asche is het enige nummer dat nog van romantische aard is. Een beetje erg afgezaagd en ik ben op dat vlak toch ook wel beter gewend van de band. Trümmerkinder start met gemarcheer en een bijpassende militante beat en weet grappig genoeg te openen met de tekst ‘’Auferstanden aus Ruinen’’. Wie grote broer Rammstein een beetje volgt, kan deze zelfde zinsnede ook herkennen in het nieuwe nummer Ramm4, dat al enige tijd live werd gespeeld als opener op festivals en dat zal verschijnen op het aankomende album. Is het toeval, strategie of een ode? Geen idee, maar net als Kult der Krahe van Schwarzer Engel vorig jaar een goede zoethouder was voor het nieuwe wapenfeit van Rammstein, weet ook OOMPH! met Ritual te bewijzen, dat ze nog niet afgeschreven zijn. Wilkommen zurück!
Favorieten: Achtung! Achtung!, Europa en In Namen Des Vaters
Score:
75/100
Label:
Napalm Records, 2018
Tracklisting:
- Tausend Mann und ein Befehl
- Achtung! Achtung!
- Kein Liebeslied
- Trümmerkinder
- Europa (feat. Chris Harms of Lord Of The Lost)
- In Namen des Vaters
- Das Schweigen der Lämmer
- TRRR – FCKN – HTLR
- Phönix aus der Asche
- Lass’ die Beute frei
- Seine Seele
Line-up:
- Dero Goi – Vocalen, Drums
- Andreas Crap – Gitaar, Toetsen
- Robert Flux – Gitaar, Bas
Links: