Mysticum – Planet Satan
Peaceville Records, 2014
Nooit gehoord van Mysticum? Dan ben je waarschijnlijk na 1990 geboren. Niet dat dat een excuus is of zo, In the Streams of Inferno, Mysticum‘s debuut, was in feite de ijsbreker voor het industriële blackmetal genre. Daarvoor waren al enkele pogingen ondernomen in dat subgenre, stuk voor stuk plaatjes die in de obscuriteit verdwenen zijn, en daar vaker wel dan niet blijven in steken zijn. Mysticum deed dat niet en deed zijn cultstatus alle eer aan door meer dan een decennium te beloven dat er nieuw materiaal zou komen, blijkbaar een criterium voor cultbands om aan te voldoen. Genoeg geklaagd, nu muziek.
De kenners van Mysticum gaan sowieso vergelijken met In the Streams of Inferno, dus dat ga ik ook doen. Mysticum klettert er nog steeds ongegeneerd op los, subtiliteit moet je niet verwachten, nog steeds niet. De sound is de 21e eeuw binnengebracht: geen grimmige claustrofobische blackmetal meer met gekrijs en experimentele beats, Mysticum is geëvolueerd naar een eerder militant klinkende agressieve industriële band waar de organische groezeligheid werd vervangen door kwaadaardige cyberstudio-effecten. Van sfeer is zo goed als geen sprake meer. Jammer, voor een stuk, gelukkig is Planet Satan als op zich staand album zeker en vast de moeite waard. Lucifer lacht zich wellicht te platter met het openingsnummer LSD, waarin de zin “Lucifer in the Sky, with Demons” regelmatig voorbij komt. Een blasfemische versie van Lucy In The Sky With Diamonds van The Beatles volgens mij.
Na de opener volgen nog memorabele nummers zoals Far, het beklijvende Ether, het knetterharde Fist of Satan en het nog hardere Cosmic Gun. Het maakt van deze comeback een plaat die je gehoord moet hebben, zonder garantie dat je hem goed zal vinden.
Tracklisting:
- LSD
- Annihilation
- Far
- The Ether
- Fist of Satan
- All Must End
- Cosmic Gun
- Dissolve into Impiety
Line-up:
- Dr. Best – Bas, Programmering
- Prime Evil – Keel, Gitaren
- Cerastes – Keel, Gitaren
Links: