Maurice de Jong, aka Mories, kennen we natuurlijk van Gnaw Their Tongues, Cloak of Altering, Seirom en letterlijk een dozijn andere bands/projecten. Waar Mories meestal aan de randen van noise, black metal en ambient bivakkeert, is dat met Mystagogue even wat anders. And The Darkness Was Cast Out Into the Wilderness is een rechttoe rechtaan blackmetalplaat geworden, met hier en daar een melodisch stuk en wat toetsenwerk. Qua stijl kunnen we met name de Finse scene erbij pakken, denk dus bijvoorbeeld aan Sargeist of een minder chaotisch Horna. Wat Mystagogue echter onderscheidt van de genoemde bands is de tijdsduur van de nummers. Acht nummers in dik 27 minuten betekent dat er geen onnodige passages, of eindeloos herhalende refreinen te vinden zijn. Gewoon rammen en op tijd stoppen, dat zouden meer bands moeten doen… (Dark Funeral, I mean you!)
Mories heeft voor deze keer de drumstokjes aan Wessel Reijman (o.a Laster) gegeven en dat is een goede zet. Een klinische drumsound had hier namelijk misstaan. Het is fysiek onmogelijk, aangezien Mories alle andere instrumenten doet, maar het klinkt alsof het hele album in één keer live is opgenomen. Het klinkt allemaal echt heel natuurlijk, alsof er amper iets aan gesleuteld is. Hulde aan beide vakmannen wat dat betreft. Mystagogue gaat mijn jaarlijst halen, ondanks dat het totaal geen nieuwe muziek brengt en totaal niet van het zwartgeblakerde gebaande pad afwijkt. And The Darkness Was Cast Out Into the Wilderness is een bovengemiddeld album en verdient absoluut een luisterbeurt!
Score: 
88/100
Label:
Vendetta Records, 2019
Tracklisting:
- Bereaved Of Light
- The Gift Of Grief Upon The Black Earth
- And The Darkness Was Cast Out Into The Wilderness
- Here In The White Silence Of The Dawn
- And Shrieking Winds Lash The Ocean Into Madness
- A Nacreous-tinted Hale Of Bright Sorrow
- Nothing But The Bright Black Mantle
- The Splendour Of Our Demise
Line-up:
- M. de Jong – Gitaar, bass, toetsen en vocalen
- W. Damiaen – Drums
Links: