Morbus Chron – Sweven
Century Media, 2014
Edvin Aftonfalk (de gitarist) schrokte zijn eten als kind zo snel naar binnen dat zijn moeder zei dat hij Morbus Crohn (een ontsteking van het darmkanaal) zou krijgen als hij niet slomer ging eten. De band schreef deze naam op, maar verwisselde twee letters. Voilà, het Zweedse deathmetalgezelschap Morbus Chron was geboren en in 2011 kwam de debuutplaat Sleepers In The Rift uit die muzikaal in iedere stinkende porie de deathmetal uit de jaren ’80 ademde. Het jaar daarna kwam er een EP uit (A Saunter Through The Shroud) die al wat vooruitstrevends in de sound liet horen, op Sweven is dit helemaal doorgezet.
De prachtige kleurrijke en psychedelische hoes zet de toon voor de plaat die dezelfde karakteristieken vertoont. Deze tweede plaat is echt een vooruitgang van jewelste: is dit dezelfde band die relatief simpele deathmetalkrakers op de luisteraar afvuurde op de debuutplaat? Sweven raakt een meesterlijke balans: het is zeer progressief maar tegelijkertijd houdt het zich vast aan de authentieke deathmetalsound uit de jaren ’80. Hier heeft Fred Estby (was onder andere drummer bij Carnage en Dismember) door middel van de productie voor gezorgd, Sweven heeft een hele warme en aangename sound meegekregen.
Sweven is nog steeds deathmetal in zijn basis, maar de invulling is erg atypisch voor het subgenre. Het eerste dat opvalt is dat de zang echt iets secundairs is geworden en ondanks zijn rauwe uitvoering helemaal niet aanvallend klinkt. Zijn vocalen klinken eerder als sporadische kreten in de dromerige muziek, want Sweven is in het Nederlands een droom of visioen en dat is de kern en het doel van de muziek: even lekker wegdromen met deze plaat van Morbus Chron. Daar zit echt de kracht van deze plaat: de muziek is heerlijk ontspannen gespeeld, bijna op een manier die bij psychedelische rock past.
Morbus Chron stopt veel ideeën in zijn muziek, maar het wordt nergens opdringerig. De gitaarlijnen van Robert Andersson en Edvin Aftonvalk grijpen in elkaar, vloeien in elkaar over of kronkelen juist à la Voivod om elkaar heen, er wordt zeer bedreven gemusiceerd en er wordt nog ruimte gelaten voor een aantal prachtige en rustige akoestische stukken en geweldig bluesy gesoleer. Sweven is een plaat die als geheel beluisterd moet worden, het luistert echt weg als een monstertrack van vijftig minuten waarin passages terugkeren, de gitaarlijn van Berceuse doemt aan het eind van It Stretches In The Hollow bijvoorbeeld weer op.
Of deze plaat bij de fans van de debuutplaat in de smaak zal vallen is nog maar de vraag, dit is echt iets anders geworden. Wie de aanpak van Tribulation op The Formulas Of Death geweldig vond kan deze plaat echt niet aan zich voorbij laten gaan aangezien ze allebei een hele psychedelische kijk op deathmetal hebben. Sweven heeft een sound waar ik verzot op ben, het klinkt puur en authentiek en tegelijkertijd wordt er met veel progressieve elementen gespeeld.
Tracklisting:
- Berceuse
- Chains
- Towards a Dark Sky
- Aurora in the Offing
- It Stretches in the Hollow
- Ripening Life
- The Perennial Link
- Solace
- Beyond Life’s Sealed Abode
- Terminus
Line-up:
- Robert Andersson – Zang, Gitaar
- Edvin Aftonfalk – Gitaar
- Dag Landin – Bas
- Adam Lindmark – Drums
Links: