Wat doet een typische tourband als Monster Magnet op een moment dat de hele wereld op apegapen ligt? Splitten? Elk apart naar huis gaan en verder repeteren via Zoom? Een verzamelalbum uitbrengen?
Zanger/gitarist Dave Wyndorf koos voor de positieve benadering. De huidige pandemie deed hem terugdenken aan zijn eigen jeugd, eind jaren ’60 en begin jaren ’70. Toen had je ook een ‘dystopia’ in zijn ogen: een rare, harde, negatieve wereld. Daar zorgden de Vietnamoorlog, rassentwisten, nucleaire dreiging… wel voor. Zijn overlevingsmiddel: muziek. Niet zomaar de hits van toen, maar de meer obscure undergroundbands van die periode die zijn muzikale smaak vormden.
Wel, bij gebrek aan nieuwe eigen nummers voor een elfde album selecteerde Wyndorf een aantal van die ’60s – ’70s nummers om te coveren op dit album, A Better Dystopia. Dertien stuks waarvan het grootste deel totaal onbekend zal zijn voor het grote publiek. Het is ook geen maandenlange mega-productie geworden, maar werd volledig opgenomen en klaargemaakt in de privéstudio van drummer Bob Pantella.
Eén band kun je wel voorspellen als je de muziek van Monster Magnet kent: Hawkwind. En daar trapt het album ook mee af, met het nummer Born To Go. Wie zonder achtergrondinformatie naar dit album begint te luisteren, zou zeker beweren dat het een typisch eigen bezwerend Monster Magnet nummer is. Born To Go wordt voorafgegaan door The Diamond Mine, een monoloog door Davy Wyndorf waarin hij Dave Diamond reciteert: een Amerikaanse DJ die in die periode jonge Dave aan de radio gekluisterd hield met zijn programma vol psychedelische en progressieve rock. De inspiratie voor dit album dus. Getuige daarvan ook de alweer heel opvallende, ontzettend kleurrijke en bijzonder psychedelisch ogende hoes.
Nochtans zijn het niet allemaal oude nummers die gecoverd worden. Motorcycle (Straight to Hell) van Table Scraps dateert uit 2015 maar past perfect. Zoek gerust het origineel op want het klinkt ook bijzonder lekker. En dankzij Monster Magnet zal het duo van Table Scraps er een hoop volgers op sociale media bij hebben.
Maar meestal dus echte ontdekkingen, die vrij trouw aan het origineel worden gecoverd maar wel met het typische Monster Magnet-sausje erover. Dat bijvoorbeeld Epitaph for a Head van JD Blackfoot uit de jaren ’60 (meer bepaald 1969) dateert, hoor je van kilometers ver. Er is op geen enkele manier geprobeerd om dit anno 2021 te laten klinken.
Door dat wat andere geluid klinkt Monster Magnet daardoor soms ook iets vriendelijker, minder dreigend dan op hun eigen werk. En anders van stijl, zoals in Be Forewarned van The Macabre uit 1972. Bovendien kom je zo al eens iets te weten uit de rockgeschiedenis. Zo blijkt dat op Learning To Die van Dust een jonge Mark Ramone al op de drums zat.
Zelf hoor ik ze toch nog het liefst als ze vooral als zichzelf klinken. Zoals bij Mr Destroyer van Poo-Bah of When the Wolf Sits van Jerusalem of nummers waar Dave nog eens lekker de longen uit zijn lijf kan schreeuwen, zoals in It’s Trash van The Cave Men, toch ook alweer uit 1966.
Samengevat kun je stellen dat dit een leuk tussendoortje is, goed om wat extra rockgeschiedenis te leren kennen en te weten waar de band zijn inspiratie haalt. Maar verwacht je niet aan de volwaardige typische Monster Magnet stonernummers.
Score:
79/100
Label:
Napalm Records, 2021
Tracklisting:
- The Diamond Mine
- Born to Go
- Epitaph for a Head
- Solid Gold Hell
- Be Forewarned
- Destroyer
- When the Wolf Sits
- Death
- Situation
- It’s Trash
- Motorcycle (Straight to Hell)
- Learning to Die
- Welcome to the Void
Line-up:
- Dave Wyndorf – Gitaar en vocalen
- Phil Caivano – Gitaar
- Bob Pantella – Drums
- Garrett Sweeney – Gitaar
- Alec Morton – Bas
Links: