Mondhaurn – Maze Of Desolation
Svartgalgh Records, 2010
Mondhaurn uit Amerika. Een black metal-band die werkelijk niemand ooit gehoord heeft, en ik kan het bewijzen. Toen ik het schijfje voor de eerste keer in mijn computer dropte vertelde mijn scrobbling-programma dat ik de eerste luisteraar ooit was. Toch bestond er al een mooie beschrijving voor deze band op desbetreffende internet-toepassing. Mondhaurn is een eenmansproject van de Amerikaan Marius. Dit is zijn tweede EP, waar er 66 van bestaan.
In de informatie die op het net te vinden is wordt gesproken van experimentele black metal. Nu, mijn empirisch vermogen is misschien niet extreem groot, maar dit is niet experimenteel. Niet dat het slecht is, zeker niet. Wellicht vindt men bij Svartgalgh Records Satyricon experimenteel, waar ik voor een stuk in kan komen. Waarom ik dat vertel? Omdat Monhaurn bijzonder veel wegheeft van Satyricon. Qua songwriting (Volcano), maar ook qua sound gaan ze de gevriesdroogde kant op. Dun en ijzig dus. Alleen heeft Satyricon Frost en Mondhaurn een Apple of een Mac. Dat verklaart ook meteen waarom de focus bij dit album op het gitaarwerk ligt. Ook de Zweedse melodieuze Dissection/Lord Belial-akkoorden en solo’s die op zijn tijd howdy komen zeggen mogen gehoord worden.
Door een gebrek aan productie heeft Mondhaurn te lijden onder een gebrek aan precisie en transmissie. Het is een lange sliert degelijk tot sterk volbracht gitaargebruik waar (uit noodzaak) een hoop klinische computerklanken onder zijn gezet. Dit kan een mooi Amerikaans black metal-fenomeen worden overeenkomstig de wetten van Scandinavische black metal-legislatuur anno 1995, maar vooralsnog is het dat niet. Een goede poging.
Tracklisting:
- Dawn Of Devastation
- In The Light Of Deception
- Redemption Through Darkness
- Damnation
- Kiss Of The Plague
Line-up:
- Marius
Links: