Ministry – Moral Hygiene

Geschreven door op 06-12-2021 om 18:00.

Ministry. Monument. Industrialmetalpionier. Veertig (!) jaar geleden begon het allemaal. Het is ondertussen 2021 en het mag een wonder heten dat mannen als John Bechdel en Al Jourgensen nog in leven zijn. Ze zorgden er eigenhandig voor dat een aantal Mexicaanse jongeren jaarlijks met een dikke nieuwe Mercedessen konden rondrijden in de straten van Culiacán. Maar we blijven doorgaan. Ministry 3.0, album 15.0, Al Jourgensen 63.0.

Ministry laat ik in feite al een tijd (extreem) links liggen. Live is nog leuk, omwille van de oldies, maar verder hoefde het niet meer voor mij. Na The Last Sucker uit 2008 en in het verlengde eventueel ook nog de covercompilatie Cover Up een jaar later, werd het een steile tocht naar beneden qua kwaliteit. Obama zorgde er voor dat Al niet meer kon kafferen op de overheid en ik denk dat hij geen andere zinvolle bezigheden heeft. Het lijkt mij dus waarschijnlijk dat drank en drugs weer voor inspiratie moesten zorgen, maar dat gaat allemaal niet meer zo makkelijk als in de begindagen van de band. Alleen met zijn project Surgical Meth Machine deed hij – volgens mij toch – verfrissende dingen. Gelukkig kwam Trump in beeld en we hoopten allemaal samen op beterschap, met AmeriKKKant. Helaas bracht dat album bij mij een reactie teweeg die heel erg lijkt op de hoes van de plaat. En toch, drie jaar later, geef ik Moral Hygiene en de man met de harmonica opnieuw een kans.

Wat meteen opvalt bij het beluisteren van deze plaat, is dat Al oud geworden is. Het tempo ligt laag bijvoorbeeld. Heel laag. Het doet denken aan Rob Zombie-materiaal, en dat is al twintig jaar lang geen compliment meer. De plaat zet ook hard in op gastbijdragen, van Billy Morrison (Billy Idol, Royal Machines), Cesar Soto (Man The Mute), John Bechdel (Killing Joke, Fear Factory), Roy Mayorga (Stonesour, Soulfly, Nausea), Paul D’Amour (Tool, Feersum Ennjin), Arabian Prince (N.W.A.) en Jello Biafra (Dead Kennedys). Ik ga ze niet allemaal bespreken, maar wat ik wel wil vermelden is dat gastbijdragen normaal voor extra punten zorgen, terwijl ze hier er mee zorgen dat er überhaupt een reden is om dit album te gaan beluisteren. Van Al komt het namelijk niet. Al is oud. Al zijn zinnen worden steeds korter, hij valt nóg vaker in herhaling, hij ziet overal fascisten, hij is de persoon geworden die vanuit zijn open raam zit te schelden op mensen die met dikke Mercedessen rondrijden. Het systeem is corrupt, de media verspreidt leugens, alles is kapot en als het niet kapot is dan is het een goede zaak dat rebelse mensen het kapot maken. Maal 368.

Search and Destroy is een fijn nummer, logisch want een The Stooges cover. Hier en daar hangt er wel een fijne Killing Joke-sfeer op dit album, om de voorspelbare en weinig diepgaande socio-politieke standpunten mee door te slikken. Het is geen AmeriKKKant, dat is het goede nieuws.

Score:

68/100

Label:

Nuclear Blast Records, 2021

Tracklisting:

  1. Alert Level
  2. Good Trouble
  3. Sabotage Is Sex
  4. Disinformation
  5. Search and Destroy
  6. Believe Me
  7. Broken System
  8. We Shall Resist
  9. Death Toll
  10. TV Song #6 (Right Around the Corner Mix)

Line-up:

  • Al Jourgensen – Keel, gitaar, programmering, keyboards
  • John Bechdel – Keyboards
  • Monte Pittman – Gitaar
  • Cesar Soto – Gitaar
  • Roy Mayorga – Drums
  • Paul D’Amour – Basgitaar

Links: