‘The Horror Strikes project started in 2012. Our goal is to write, record and release rock and metal songs without rehearsing and performing.’
Kijk, op zich klinkt dit prima. Niemand verplicht deze Nederlandse band om te oefenen of op te treden. Het is een vrij land, los van het feit dat niemand ooit echt vrij is natuurlijk. Ik ben ook vrij om te zeggen wat ik vind van deze muziek bijvoorbeeld. De nummers van Horror Stikes werden opgenomen tussen 2012 en 2015, de bandleden zetelen ook in andere bands.
Goed, Horror Stikes dus. De band zegt niet te repeteren of op te treden en dat laat de interpretatie open dat ze niet geoefend hebben voor ze deze plaat opnamen. Normaal zou ik dat vermelden om te lachen, maar in dit geval zou het echt wel eens waar kunnen zijn. Vooral vocaal krijg ik de indruk dat de zanger iets staat af te lezen en al blij is dat hij zijn tekst op de juiste maat kan opzeggen. Ik zou namelijk ook op deze manier een boos gedicht voordragen, zij het zonder accent. De rest van de band is niet bepaald sterk op elkaar ingespeeld, ook al is het vrij strak (vooral de drums dan).
Hoe Horror Strikes klinkt? Als een mengeling van heavy metal met hier en daar wat thrash, met een rockerige twist. In feite zou ik het live moeten zien om het zeker te weten, alleen zal dat niet gebeuren. Ik zou het als band ook niet aandurven om zonder oefenen plots op te treden, dus de intentie om het podium niet op te kruipen lijkt me niet meer dan logisch. Sympathiek allemaal, maar behoorlijk zwak.
Luistertip: Killing Field Holler.
Score:
44/100
Label:
Eigen Beheer, 2018
Tracklist:
- The Urretxu Impaler
- Vigilante
- Killing Field Holler
- He who can’t be named
- M.A.D.
- Paria
- Pitch Black
- Reduced to dust
- Sodomize Incorporate
- Sudden Decapitation
Line-Up:
- Martijn – bas
- Corne – Gitaar en keys
- Ben – keel
Links: