MaYaN – Quarterpast
Nuclear Blast, 2011
Nederlands nieuwste, getalenteerde band heet MaYaN. Mark Jansen (in tegenstelling tot Epica laat hij zijn gruntzucht hier wél de vrije loop), Jack Driesen (ex-After Forever) en Frank Schiphorst (ex-Control Human Delete) schiepen deze band en kregen meteen bijval van Nuclear Blast. Niet alleen van Nuclear Blast, als je het mij vraagt. Het amalgaam van power, death, black en gothic zal ongetwijfeld een hoop fans achter zich krijgen.
De sceptici zullen de band wellicht afdoen als “Epica, maar dan iets harder”. En ja, ik kan ze daarin volgen. De toetsen en de melodieuze riedels die, samen met de door gothic-grandeur versierde power, een avontuurlijk en zwoel effect hebben, zijn aanleidingen tot die conclusie. Ook de sensuele contributies van Simone Simons (Epica), Floor Jansen (Revamp) en de Italiaanse operazangeres Laura Macrì (indrukwekkende stem heeft ze!) zetten mening kracht bij, net als het feit dat gitaarbezweerder Isaac Delahaye van de partij is. Mocht dat echter waar zijn, zou ik deze plaat geen twee keer beluisterd hebben. MaYaN is meer dan dat. Enkele voorbeelden:
Opener Symphony Of Aggression geeft meteen een bloemlezing doorheen melodische metal en extreme subgenres, zonder de boel te vermengen tot een mengelmoes die net iets harder dan mainstream metal klinkt. Neen, het is geen compromis geworden, alle strekkingen komen tot hun recht. Daar houd ik zeker producer Sascha Paeth mede verantwoordelijk voor. Wie Rhapsody‘s meesterwerk Symphony of Enchanted Lands ooit hoorde weet waar deze producer toe in staat is, en net dat laat hij hier ook horen. Mainstray Of Society, het tweede nummer, moet het vooral van zijn dubbele refrein hebben. Enerzijds een symfonische opera, anderzijds een stuk catchy en modern melodeath/thrash-gescandeer.
En zo gaat het maar door. Course Of Life maakt de brug tussen dark metal, death metal en black metal. Met behoud van de symfonische elementen weliswaar, elementen die het een stuk gladder en toegankelijker houden dan pakweg bij Dimmu Borgir. Die laatste is dan ook de enige band die ik naar de extreme benadering toe wil laten vallen, omwille van zijn polyvalentie. Aan de andere kant gaat het er hier een stuk minder agressief aan toe, en kom je in het progressieve vaarwater terecht van Symphony X (The Savage Massacre, Bite The Bullet), iets wat vocaal beargumenteerd kan worden door de inbreng van Henning Basse (Sons Of Seasons). En zo gaat dat maar door.
MaYaN geeft naar mijn mening de meerwaardezoekers en metalliefhebbers die voorzichtige stappen willen zetten richting extreme metal, een verleidelijke lokroep. Het feit dat de twee bekendste sirenes van Nederland (Simone Simons en Floor Janssen) zich regelmatig laten horen zal hen daarbij alleen maar helpen. Enig mogelijke minpuntje is dat de prioriteit bij “speelmanskunst” en creativiteit ligt (wat op zich moeilijk als negatief beoordeeld kan worden) en dat daardoor de agressie en vooral het brutale gevoel wat weggecijferd wordt. Maar kom, dat zijn opmerkingen in de marge, je kunt moeilijk verachten dat er nog eens Morbid Angel of Grindbashers in de mix zou zitten. Dus: prima plaat die veel aandacht verdient.
Tracklisting:
- Symphony Of Aggression
- Mainstray Of Society (In The Eyes Of The Law: Corruption)
- Quarterpast
- Course Of Life
- The Savage Massacre (In The Eyes Of Law: Pizzo)
- Essenza Di Te
- Bite The Bullet
- Drown The Demon
- Celibate Aphrodite
- War On Terror (In The Eyes Of The Law: Pentagon Papers)
- Tithe
- Sinner’s Last Retreat (Deed Of Awakening)
Line-up:
- Rob van der Loo – Bass
- Ariën Van Weesenbeek – Drums, Vocals
- Frank Schiphorst – Guitars
- Jack Driessen – Keyboards, Vocals
- Mark Jansen – Vocals
- Isaac Delahaye – Guitars
Links: