Magi – Forget Me Not
Argonauta Records, 2015
Veel gegevens zijn er niet te vinden over dit trio (?) uit de VS. Forget Me Not is het debuutalbum, er is al een EP uit, maar daar stopt de informatiestroom ook. De band speelt een mix van post- en doommetal, met daardoor nog eens een fijn laagje ambient gedraaid. Klinkt het al wat interessant? Want ik moet toegeven, dat is het zeker.
Een paar eenzame, galmende basnoten kondigen het begin van The Silence We Display aan, dat iets later gezegend wordt met een zwarte wolk van laag gestemde gitaaraanslagen. Op de achtergrond wellen onheilspellende, niet-aflatende keyboardlijnen op. De stukken waarin het distortionpedaal ingeruild wordt voor delay en er overgeschakeld wordt op cleane vocalen lijken even een rustpauze te bieden, maar al snel keert de donkere sludge die ervoor de plak zwaaide terug, doch nu vermengd met de clean vocals. Het geeft het nummer een heel moedeloos sfeertje mee; een moedeloosheid die voortgezet wordt in de outro.
De volgende nummers vertellen een meestal gelijkaardig verhaal van downtempo doom en sludge, steeds vergezeld door weemoedige gitaar- of synthlijnen op de achtergrond. De echte magie is er echter als de voorgenoemde elementen tegenover het tweede gezicht van de band, een meer post-rockgericht Magi, geplaatst worden. Het contrast barst logischerwijs van de uiteenlopende emoties. Als dit je als luisteraar niet doet wegdromen, weet ik het ook niet meer. Er wordt al eens versneld (met een mooi middenstuk op A Million Questions), en in sommige nummers treedt de duistere ambientkant van de band veel prominenter naar voor (Footsteps).
Magi brengt met Forget Me Not een debuutalbum uit dat allesbehalve makkelijk te verteren is en waar je elke luisterbeurt nog wat nieuws in zal ontdekken. De productie is hard en duister, maar over het algemeen erg helder. De bij tijden onmenselijke – vooral door effecten beladen – vocalen komen zo des te akeliger over, maar ook de meer hoopvolle kantjes van het album (de cleane vocalen en post-rockelementen) schijnen zo meer door. Elk nummer heeft, ondanks de behoorlijk gelijke blauwdruk, een eigen gezicht en elk nummer is de moeite waard om buiten de context van het volledige album beluisterd te worden. De gitaarpartijen hadden wat meer afwisseling kunnen gebruiken, maar elke beginnende band is doorgaans op iets te bekritiseren. Uiteindelijk is Forget Me Not gewoon een heel verfrissende plaat geworden. Voor mij was het in ieder geval een aankoop waar ik niet lang over moest nadenken. Ik kan veel mensen hetzelfde aanraden! Hoogtepunten: Mystic, The Silence We Display en Footsteps.
Tracklisting:
- The Silence We Display
- Mystic
- Stories
- A Million Questions
- In Amity
- Footsteps
- Sleep
Line-up:
- Brandon – Stem, Gitaar, Programmeren
- McCllelan – Basgitaar
- Helms – Drum
Links: