Mael Mórdha – Damned When Dead
Candlelight Records, 2013
Als ik aan Dublin en folkmetal denk, dan komen meteen de namen Cruachan en Primordial in mij op. Het zou te ver gaan om Mael Mórdha te omschrijven als een kruising van die bands, maar ergens heeft het ook wel zin. De doomy pagan kant van Primordial hoor je zeker terug in hun geluid (en al helemaal in de zang). Het feit dat sommige bandleden ook met Primordial meegaan op tour, zwakt de drang tot vergelijkingen maken nu ook niet bepaald af. En net zoals Cruachan duiken er bij Mael Mórdha soms Ierse fluiten op, zij het in veel mindere mate.
Mael Mórdha trekt voornamelijk de kaart van afwisselde doom met dramatische zang. Felle en stoere riffs worden afgewisseld met meer ingetogen momenten. Er wordt voluit ingezet op sfeer en die is bijzonder aangrijpend. Ze sluit ook perfect aan bij het tekstuele concept dat draait rond de Laudabiliter, de pauselijke bul uit 1155 waarin koning Hendrik II van Engeland heerschappij over Ierland geschonken werd. De bloedige gebeurtenissen die hieruit voortvloeiden zijn het perfecte decor voor de meeslepende metal van Mael Mórdha.
Damned When Dead is dan ook geen plaat geworden die je even opzet terwijl je de gordijnen ophangt, want dan gaat alles gewoon aan je voorbij. Met de koptelefoon op en het boekje in de hand, openbaart er zich meteen een hele andere wereld. Dat is meteen ook de kwetsbaarheid van dit soort bands. Doorbreken met deze muziek lukt maar zelden meer in deze jachtige tijden. Primordial deed het wel en daar moet Mael Mórdha eigenlijk nauwelijks voor onder doen. Laat ons dus hopen dat er nog een markt is voor dit soort kwalitatieve bands waar je gewoon even rustig de tijd voor moet nemen. Het is ze gegund.
Tracklisting:
- Laudabiliter
- King of the English
- Dawning of the Grey
- All Éire will Quake
- Bloody Alice (of Abergavenny)
- The Sacking of the Vedrafjord
- A Dirge
- Damned When Dead
Line-up:
- Dave Murphy – Basgitaar
- Shane Cahill – Drums
- Gerry Clince – Gitaar
- Roibéard Ó Bogail – Zang, fluiten
Links: