Mijn beeld van Oostenrijk als vakantieland met lieflijke edelweissjes, skipistes, bergwandelingen, schnaps, après-ski en Almdudler zal nooit meer hetzelfde zijn. Reden: het debuutalbum And The Ants Still March On van Little Hole Filled. De bandnaam zal vermoedelijk wel een dubbelzinnig monkellachje om je mond toveren. Maar het lachen zal je snel vergaan wanneer je dit album door je muziekinstallatie laat donderen!
De bijzonder vriendelijke zanger Philipp Diesenreiter (onder zijn alter ego Tenderboy is hij een bekende hiphopper in Oostenrijk) had me het album op cd bezorgd. Dat heeft toch nog altijd iets meer dan losse mp3’s. In dit geval gaat het om een heel eenvoudig kartonnen hoesje, met sobere lay-out. Maar het album wordt op lp uitgebracht, met de cd erbij. Of heruitgebracht moet ik zeggen, nadat ze dat in 2020 in eigen beheer al eens hadden gedaan.
Wat onmiddellijk opvalt: wat een verdomd massieve sound produceert dit viertal. Luid bovendien! Dit is stukken luider opgenomen dan andere cd’s die ik nog afspeel. En dan lees ik in de meegeleverde bio: ‘recorded at home’. Nou, mooi werk om dat in een homestudio te bereiken.
Een exact etiket kleven op de sound van Little Hole Filled is niet gemakkelijk. Toch kun je stellen dat ze zorgen voor een overduidelijke mix van dreunende doom en stoner (luister maar naar die fuzzy gitaarlijntjes) maar met een extra heavy laagje door de ritmegitaar soms te laten klinken als een Machine Head of Crowbar. Goede bepalende ritmesectie ook trouwens!
Het meest opvallend vond ik de stem. Heel donker en onderkoeld maar toch melodieus klinkt die, “zwevend” boven de muziek uit, zoals in de new wave indertijd gebeurde. Nou, niet alleen gebeurde. Luister maar eens naar onze jonge Belgische trots Whispering Sons en je snapt wat ik bedoel.
Al die zaken vormen helemaal geen evidente combinatie, maar Little Hole Filled komt er heel goed mee weg. Zeker omdat ze het weten te verpakken in een bijzonder slopende, passende geluidsmuur, uitgesponnen over lange nummers met korte zwartgallige teksten.
Toch wel heel sterk om daar bij je debuut in te slagen. Maar: blijkt dat Little Hole Filled al sinds 1996 aan de weg timmert. Ervaren rotten dus die vroeger vaak optraden maar nadien elk in een andere regio van Oostenrijk gingen wonen, zodat dat veel minder makkelijk te organiseren viel. Maar ze bleven verder doen, materiaal schrijven, af en toe repeteren. En dat leidde in 2015 tot een eerste officiële demo: Far Beyond The Horizon Of The Sun. Om uiteindelijk met nog wat meer nummers te belanden bij dit resultaat.
And The Ants Still March On telt zeven nummers waarvan de eerste vijf perfect aan de beschrijving van hierboven voldoen: het titelnummer waarmee geopend wordt, het logge Boneyard Blues (met wat meer aandacht voor zang en teksten), het tien minuten durende maar gevarieerde Giving Birth To A Planet … Bij het instrumentale Coyote Howling had ik aan de intro verwacht dat men ging overschakelen naar een razendsnel nummer, maar ik zat fout, op een midtempo middenstuk na blijft het een traag slepend nummer. Trippozoid pakt het licht anders aan met een sappige dubbele basdrum en een stem die nu eens nu helemaal niet onderkoeld lijkt. Vijf meer dan geslaagde nummers!
Sprout tapt uit een ander, zwaarder vaatje, ondanks de ‘normale’ stonerachtige intro. Maar met onverstaanbare gebrulde vocalen, neigt dit meer naar postmetal of sludge metal. Veel minder mijn ding maar ook hier zijn zeker liefhebbers voor.
Korte afsluiter Weiße Wänd (ja, ja, plots in ’t Duits) is een vullertje genre MOD of SOD indertijd.
Samengevat: een debuut dat kan tellen voor hoofdzakelijk liefhebbers van zware, slepende doom. Het nummer dat meer naar sludge neigt breekt een beetje de sfeer.
Score:
80/100
Label:
Konkord, 2021
Tracklisting:
- And The Ants Still March On
- Boneyard Blues
- Giving Birth To A Planet
- Coyote Howling
- Trippozoid
- Sprout
- Weiße Wänd
Line-up:
- Philipp Diesenreiter – Vocalen en gitaar
- Thomas Breiteneder – Drums
- Otto Hackl – Gitaar
- Manfred Steininger – Basgitaar
Links: