Ik fulmineer nu en dan wel eens op het geluid van de drum, daarmee doel ik op het feit dat ik een bloedhekel heb aan geprogrammeerde drumpartijen. Op de dag van vandaag zijn er zo veel technische snufjes om dit te maskeren dat je toch wel heel wat moeite moet doen om de drums uit een doosje te herkennen. Nog niet eens zo gek lang geleden, neem nu 1996, was dat allemaal nog niet zo. Er was maar één band waarbinnen ik die geprogrammeerde drumsound naast me neer kon leggen en dat was op de eerste platen van Limbonic Art. Denk dan aan Moon In The Scorpio (1996), In Abhorrence Dementia (1997), of Epitome of Illusions (1998).
Toen bleek de band een duo en na de split in 2003 en de heroprichting van de band in 2006 is het een soloproject van Daemon. Hij kwam later nog met Phantasmagoria (2010) en Spectre Abysm (2017) maar die sloeg ik over omdat de magie er voor mij niet meer inzat. Met Opus Daemoniacal tracht ik opnieuw connectie te maken met de band. Het voor mij relatief onbekende Kyrck Productions And Armour is de platenboer. Toch bijzonder, want met een naam als Limbonic Art zou ik er van uit gaan dat een groter label wel op je nieuwste muziek zit te wachten? Of is dit een teken aan de wand? Nochtans brengt dit Griekse label fraaie releases op de markt, meestal wel uit vervlogen tijden.
Tja, nu zijn we beland in het jaar 2024 en klinkt de muziek van dit Limbonic Art niet alleen gedateerd maar ook weinig spannend, weinig pakkend, weinig boeiend. Neem nu het openingsnummer Ad Astra Et Abyssos. Nog steeds houdt de heer Daemon van hoge snelheden maar zijn de gitaarlijnen niet van bovenmenselijk niveau zoals op de eerste drie platen en raak je al snel verstrikt in allerlei lagen, in verschillende ideeën. Ik raak het spoor al snel bijster. En het betert er niet op. In het tweede nummer Deify Thy Master speelt hij ook met verschillende drumdynamieken maar deze komen het luisterplezier toch niet helemaal ten goede. Vir Triumphalis klinkt zo brutaal als de pest vooral door de knijpende en bijtende vocalen die het hele nummer op de voorgrond blijven staan waardoor je weer vergeet naar de achtergrond muziek te luisteren. En als dan de toms in het begin van I Am Your Demon weerklinken als een stel plastieken potjes, ben je me helemaal kwijt.
Opus Daemoniacal is niet mijn favoriete Limbonic Art-plaat maar dat was jullie al wel duidelijk. Het lijkt op dit laatste album wel of de heer Daemon een vat vol goede ideeën is maar het toch niet helemaal kan kanaliseren. Al zo ontstaat er een muzikaal landschap of beter geschreven sterrenstelsel dat maar moeilijk te doorgronden is.
Score:
65/100
Label:
Kyrck Production & Armour, 2024
Tracklisting:
- Ad Astra Et Abyssos
- Deify Thy Master
- Consigned to the Flames
- Vir Triumphalis
- I Am Your Demon
- The Wrath of Storms
- Ars Diavoli
Line-up:
- Daemon – Zang, alle instrumenten
Links: