Lesbian – Forestelevision
Translation Loss Records, 2013
Een niet onaardige doomstart bouwt heel tragisch op. Majestueuze kerkorgels zetten zich in dezelfde voetafdrukken van de kleur- en geurloze ritmegitaar die zich aan een martelgang vooruit sleept. Om beurten gaan een hellekrijs en een trage, net niet monotone treurlead eroverheen. Dat orgel en ritmegitaar elkaar niet gaan lossen blijkt wanneer de eerste stonerriff het tempo gestaag opvoert. Geheel op z’n stoners en dus primitief opgenomen drums trappelen wat vlotter door naar een eerste progressief uptempo moment. Een veel te ver naar de achtergrond gemixte tapmelodie gaat lange tijd door de loop en krijgt irreguliere tegentijden en tegendraadse accenten van zowel drum als basgitaar te verduren. Op de leads zit een natte sixties surfrockreverb. Gaandeweg krijgen die meer en virtuozere speeltijd. Na de eerste akoestische pingels, vergezeld van intrieste strepen viool krijg je zo rond minuut achttien de indruk dat het een eerste keer inzakt. Hier hadden ze best hun eerste song afgesloten. De overgang naar wat in de volgende alinea staat is veel te abrupt.
Wanneer het ritme dan eindelijk eens bronstig tekeer gaat op die snaredrum, wordt het even wat thrashy. Er volgt een drukke passage, waar vreemde keelgeluiden, een dissonante vioolpiel en stekelige leads elkaar pesten. Plots (alweer slordig) is daar een diepe, slopende deathdoomriff met een grunt die heel hard probeert om diep te zijn, maar net iets te rafelig uitvalt. Daarna plakken ze er eigenlijk een derde nummer aanvast, waar het echt even helemaal de maffe kant uitgaat. Out of place gitaargeriedel en daarna bijna circusachtige dual leads tuimelen over River Dance-ritmes. Van doom is inmiddels al lang geen sprake meer, daarvoor is het tempo veel te acrobatisch, net als het gitaarspel dat met melodieuze flarden en progressieve constructies jongleert. In vierde nummer (dat ze niet zo wilden brengen omdat dat niet hip is) zijn ze daar met een heavymetalgallop en stevig door schemerige achtergrondgalmen gehaalde falsettozang. Het einde is een cliché dat je in een woordenboek naast het woord ‘cliché-einde’ zou moeten zetten.
Eigenlijk was de titel Forestelevision meteen de eerste fout. Die schept een sfeerverwachting die de muziek totaal niet brengt. Tweede fout is dat ze dit per se wilden brengen als één aansluitend nummer, waaruit alleen maar blijkt dat deze Lesbian na drie platen nog steeds niet veel doos gegeten heeft van liedjes schrijven. De zowat onhoorbare ritmegitaarsound en de in het algemeen heel brakke mix maken er bovendien een bloedloze maandstond van. Deze vier behoorlijk hetero uitziende Amerikanen hebben op enkele surrealistische fratsen na heel weinig gepresteerd. Wellicht nog net stoned en drug-gazed genoeg voor Roadburn-hipsters, voor de rest niet van de poes!
Tracklisting
- Forestelevision
Line-up:
- Dorando Hodous – Vocalen, basgitaar
- Arran McInnis – Gitaar
- Daniel La Rochelle – Gitaar
- Benjamin Thomas-Kennedy – Drums, percussie
Links: