Kowai – Dissonance
Eigen Beheer, 2014
De Utrechtse ondergrond spruit weer een nieuwe metalband. Kowai debuteert dit jaar vol symfonische glorie met Dissonance. Een werkje dat door de handen gegaan is van Joost van den Broek en Jeffrey Revret (Stream of Passion), dat kan haast niet tegenvallen.
Je hoort uiteraard nog wel dat dit de eerste stappen zijn van Kowai: wat overtuiging ontbreekt bij zangeres Laura, maar haar stem is daarentegen wel mooi gecontroleerd en past prima bij het symfonische geheel. Kowai houdt er duidelijk van om atmosferische landschappen op te bouwen en brengt ook muziek die nergens echt agressief uit de hoek komt, maar wel beheerst wat energie steekt in de sferige composities. Een nummer als Pride steelt de show wel, met de mooie akoestische pianopartijen. Mannelijke vocalen duiken ook op en meestal betekent dat dat er dan ook momenten zijn waarop de vrouwelijke schoonheid het opneemt tegen mannelijke agressie. Op Dissonance wordt die dualiteit niet aangereikt en dienen die mannelijke backings eerder tot opvulling van de sfeer. Een aparte techniek, maar misschien voel ik daarom nog wel een gemis.
Zeker een fraaie aanwinst voor Nederland, al moet Kowai me nog bij de keel weten te grijpen. De symfonische golven en vocale verfijning zijn al adembenemend, maar nu mag die melodische vloed ook imposanter gebracht worden dat ze deze Lage Landen kan overspoelen. Ik ben zeker ook eens benieuwd naar de live versie hiervan.
Tracklisting:
- Yield
- In Retrospect
- Fallen Behind
- The Promise
- Pride
- Man’s Downfall
- Earth Below
- Undisgraced
- Ice Cold Sun
Line-up:
- Joost Lobbes – Drum
- Arjen Bosma – Gitaar
- Bertran Zwijnenburg – Gitaar, Zang
- Rik Beerthuizen – Bas
- Laura van Nes – Zang
- Ruben Marrenga – Keyboard
Links: