Klone – Here Comes The Sun
Pelagic Records, 2015
Deze zesde Klone heb ik lang laten inwerken. The Dreamer’s Hideaway uit 2012 raakte met zijn Rocket Smoke tot in mijn jaarlijst en zit ondertussen in iedere playlist die mij moet definiëren bij andere mensen. Deze nieuwe plaat mocht van mij een verlengstuk worden van zijn voorganger, en de reden waarom deze review wat “achter komt”, is net omdat het geen verlengstuk is geworden. Je krijgt niet altijd wat je wil natuurlijk.
De progressieve muziek van Klone vertoont namelijk steeds minder metaalklanken, men prefereert in Frankrijk tegenwoordig steeds meer het donker-dromerige Anathema-geluid, met licht doomende gitaargeluiden die gedoseerd de droom tormenteren. Katatonia en ook Riverside (steeds vaker) komen in gedachten, terwijl het stuwende van Tool gaan liggen is ten voordele van een pure atmosfeer met een jazzy sax-/toetsen-onderstroming. Zeker wanneer Fog begint, dan hoor je een jazzy Katatonia met een zanger die heel veel zacht magnetisme in zijn stem draagt. Regelmatig moet ik denken aan Gavin Rossdale (Bush), qua doorleefdheid.
Terwijl de meeste nummers bijna hypnotiserend wegkabbelen, zijn er toch enkele passages waar je bij de ballen genomen wordt door de priemende energie van Klone, zonder jazzyness en mét de gekende raketrook. Het tweede gedeelte van Nebulous bijvoorbeeld (schitterend nummer!). Ik mis de muzikale intensiteit wat bij dit Klone, al moet ik toch toegeven dat ook een nummer als The Drifter me weet in te pakken. Op een andere manier, met andere middelen, en een ander geluid. Luister even mee, tot en met het herwerkte Summertime.
Tracklisting
- Immersion
- Fog
- Gone Up in Flames
- The Drifter
- Nebulous
- Gleaming
- Grim Dance
- Come Undone
- The Last Experience
- Summertime
Line-up:
- Yann Ligner – zanger
- Guillaume Bernard – gitarist
- Aldrick Guadagnino – gitarist
- Jean Etienne Maillard – bassist
- Florent Marcadet – drummer
- Matthieu Metzger – saxofonist, toetsenist
Links: