Kamelot – Silverthorn
SPV, 2012
Voor de zomervakantie maakte Kamelot duidelijk dat niet Fabio Leone, maar de Seventh Wonder-zanger, Tommy Karevik de nieuwe zanger zal zijn van Kamelot dat Roy Khan wegens een identiteitscrisis zag verdwijnen. Silverthorn gehoord hebbende maakt het, op plaat althans, weinig uit of Khan dan wel Karevik achter de microfoon staat. De zanglijnen, het timbre en intonatie; bijkans identiek.
De muziek op Silverthorn is uiteraard van hoog niveau. Bombastisch, niet té zoals op Ghost Opera, met aandacht voor een herkenbaar refrein, krachtige melodieën en hier en daar een “progressief momentje”. Maar alles wel met mate. Dat is toch wel een beetje de kracht van Kamelot die ze de afgelopen jaren geen windeieren heeft gelegd. Nergens vliegt de band uit de bocht. De productie is helder, maar ook op Silverthorn zijn de gitaren weer behoorlijk naar de achtergrond gedrongen ten faveure van de combinatie zang en toetsen. Van mij mag het af en toe wel een beetje pittiger, maar wie ben ik?
Is Silverthorn dan een gezapig product geworden? Het tegendeel is waar. Kamelot weet waar haar kracht ligt en die wordt op het nieuwe album ten volle uitgenut. Het songmateriaal is van hoog niveau, Karevik doet wat er van hem verwacht wordt en het fraai georchestreerde geheel klinkt als een Zwitsers uurwerk.
Na het weinig originele intro trapt Kamelot af met Sacrimony (Angel Of Afterlife) dat direct aangeeft dat het menens is. Alles is prima in balans. Na de voor Kamelot-begrippen snelle begin volgt als vijfde track de gloedvolle ballad Song For Jolee waar Karevik voor het eerst kan bewijzen ook zonder kamerbreed instrumentarium op de been te blijven. Hij slaagt met verve. Het is feitelijk de enige echte ballad die op Silverthorn staat waardoor de plaat lekker wegluistert en nergens inkakt of de aandacht doet verslappen. Een volgende keer de in mijn ogen nodelozen intro Manus Dei en dito afsluiter Continuum achterwege laten en Kamelot heeft een album zonder skip-moment gegenereerd.
Silverthorn is een uitgebalanceerd plaatje waarmee de fan op zijn wenken wordt bediend. Afgesloten wordt met het ontspannen startende Prodigal Son waar Karevik laat horen zich als een vis in de Kamelot-vijver te voelen. Heel benieuwd hoe de beste man het er live van af gaat brengen. Eén dezer dagen is de band in de lage landen te bewonderen dus gaat dat zien!
Tracklisting:
- Manus Dei
- Sacrimony (Angel Of Afterlife)
- Ashes To Ashes
- Torn
- Song For Jolee
- Veritas
- My Confession
- Silverthorn
- Falling Like The Fahrenheit
- Solitaire
- Prodigal Son
- Continuum
Line-up:
- Tommy Karevik – zang
- Thomas Youngblood – gitaar
- Sean Tibbetts – bas
- Oliver Palotai – toetsen
- Casey Grillo – drums
Links: