Introtyl is een vierkoppige band afkomstig uit Mexico, dat met Adfectus hun tweede volledige album op de mensheid loslaat. Ja, vierkoppige band en niet viermansformatie … we hebben hier namelijk met een volledig vrouwelijke bezetting te maken. Ik zou Introtyl veel en veel tekort doen door hun geheel feminiene line-up te benadrukken en me niet te focussen op de muzikale uitvoering. De tijd dat het geslacht van één of meerdere bandleden als een promotiepraatje of verkoopstrategie ingezet wordt, hebben we toch al lang achter de rug? Of is de metalwereld, die zichzelf als vernieuwend, open en onbevangen beschouwt, toch meer rigide dan het doet voorkomen? Hoe dan ook: laten we het viertal beoordelen op het muzikale gehalte.
Waar in het thuisland van het viertal in het bijzonder bonen, chilipepers, maïs, tomaten en – vooral niet vergeten – mole de smaakmakers van veel maaltijden zijn, haalt het viertal de muzikale inspiratie over de noordelijke grens. Uit het buurland de VS zijn het voornamelijk Florida en New York die – vanwege de brute en compromisloze executie van de death metal – voor inspiratie lijken te hebben gezorgd. Denk aan bands als Immolation, Malevolent Creation en Monstrosity. Muzikaal hoef je van Introtyl geen nieuwigheden te verwachten; de band lijkt wars van ook maar enige experimentele drang. Rechtdoorzee, vernietigende death metal is wat je voorgeschoteld krijgt. Akoestische intermezzo’s, keyboards die een sfeerrijke deken over de muziek strooien en gitaarsolo’s kom je niet tegen. In de compacte, intense composities – samen tikken de acht nummers net éénendertig minuten aan – waren solo’s hooguit een leuk extra sieraad geweest, maar worden ze ook niet node gemist.
De onverbiddelijke, bijtende gitaarriffs en het onvermurwbare drumwerk worden vertaald in prima tracks als Under My Skin, Inner War, The Flame en Redemption. Sprongen in ritme en tempo worden vermengd met momenten waarop het hoge tempo wat teruggeschroefd wordt en er ruimte ontstaat voor groove (Inner War, Anger). Vooral het robuuste, verwoestende drumwerk van Annie Ramírez springt in het oog. Vanwege het vrouwelijke death metal gebulder zal voor velen een vergelijking met Alissa White-Gluzz voor de hand te liggen, maar dan zit je er toch mijlenver naast. Brulboei Kary Ramos heeft qua bombast en geblèr eerder wat weg van Tomas Lindberg (At The Gates) en bovenal Martin van Drunen (Asphyx). Imponerend!
Score:
80/100
Label:
Emanzipation Productions, 2022
Tracklisting:
- Abyss
- Under My Skin
- Fear
- Inner War
- Anger
- Flame
- Redemption
- Zombified
Line-up:
- Rose Contreras – Gitaar
- Annie Ramírez – Drums
- Kary Ramos – Vocalen
- Sariux Rivera – Bas
Links: