Daar is hij dan, de nieuwe Imber Luminis van mijn favoriete Waal, Déhà. Het album Imber Luminis uit 2014 was één lange “Wooow!” en ook de andere albums die ik hoorde van de band bezorgden me niets dan ontroering. De verwachting voor dit nieuwe album was navenant.
En of die verwachtingen ingelost zijn. Op Nausea laat Déhà zich wederom volledig gaan, in een nog meer expressieve manier van verstaanbaar, zwart schuurpapier-achtig gekeel. Op instrumentaal vlak is het deze keer een bij momenten perfect uitgevoerde blend van Finse melo-doom, Zweedse depressive black metal en Franse, romantische post-black. Latent aanwezige treurnistoetsen met krachtige negativiteit (geen alledaagse combinatie) en aandoenlijke melodieën worden in nummers gegoten vol confrontaties met de eindigheid, persoonlijke begrenzingen en nietigheid. Een diepe zucht en een ingehouden adem wisselen om de beurt wanneer nummers als The “I” Has Faced en Introspection voorbijkomen, of wanneer het allemaal naadloos overgaat in Mensch – Stern – Asche. Dit album is dan ook meteen het meest melodramatisch meeslepende plaatje dat ik dit jaar al heb mogen ontdekken en dat verdient een voorlopige plaats in de jaarlijst wat mij betreft. Geef hem zeker een kans als je niet op de rand van een zelfmoordpoging staat, of net wel, het is maar hoe je het bekijkt.
Score:
87/100
Label:
Naturmacht Productions, 2017
Tracklisting:
- Starting with the End
- The “I” Has Faded
- Introspection
- Mensch – Stern – Asche
- We Are Not Free
- The Withering and the Wake
- Meaninglessness
- Migraine
- Nothing Matters
- I Resign
Line-up:
- Deha – Alle instrumenten, Vocalen
Links: