Hyadningar – Imminent Useless Soul
Ewiger Hass Productions – 2006
Geen hoesje, geen bio, geen tracklist, alleen een plastic hoesje met daarin een met stift beschreven CD-R. Hierdoor denk ik in eerste instantie met een beginnende band te
maken te hebben, waarvan de bandleden al hun spaargeld bij elkaar geschraapt hebben om met een vier-sporen recordertje eindelijk eens een demo in elkaar te kunnen schroeven,
waarbij helaas voor overige, secundaire uitgaven geen geld meer was. Maar na wat speurwerk op het www kom ik er achter dat dit wel degelijk een officiële release is, die via het voor
mij onbekende Ewiger Hass Productions op de wereld gekwakt is. En het wordt al snel duidelijk dat we hier niet met een stelletje amateurs te maken hebben. Twee van de
bandleden hebben namelijk bijvoorbeeld ook al een geschiedenis in de doom/death band Ataraxie.
Na het klassieke viool-intro knalt het eerste nummer Cross Destitution er meteen al fel in met een melodieuze black metal riff, met daaroverheen de ijzig gillende zang
van de heer Marquis, die ergens tussen de vocalen van oude Helheim en Solefald inzit, maar in sommige nummers zelfs Abruptum-achtige
(lees: uiterst zwaarmoedige) vormen aanneemt. Hij wisselt deze hoge weemoedige screams overigens constant af met “normale” black metal zang en lage grunts.
Muzikaal is de band vrij moeilijk te bevatten. Het zweeft ergens tussen melodieuze death metal en epische black metal in, maar is dan ook erg afwisselend van karakter.
De band werkt erg veel met dynamiek, van rustige akoestische passages tot ijzingwekkende black metal erupties. Sommige momenten doet de band mij aan oude
Dark Tranquillity denken (Cause I’m My Own), dan weer aan Naglfar, Helheim, Dawn, Necromicon en ik heb zelfs My Dying Bride
voorbij horen komen.
Van vele markten thuis dus, dit Hyadningar, maar weten ze er ook goeie nummers van te brouwen? Hier kan ik helaas niet volmondig ja op zeggen. De ideeën zijn er zeer zeker,
maar aan de structuur van de nummers kan nog veel verbeterd worden. Soms gaat de band iets te lang door op een bepaald thema, waardoor de aandacht licht verslapt.
Ook komt de band af en toe met iets te flauwe riffs.
Dit is erg jammer, want potentie heeft dit Franse vijftal wel degelijk! Spelen kunnen ze in ieder geval wel en mooie muziek maken kunnen ze net zo goed.
Ook productioneel is het allemaal behoorlijk in orde, iets wat positief bijdraagt aan mijn algehele oordeel over dit album.
Ik gun deze band in ieder geval het beste voor de toekomst en ik hoop wel degelijk meer van ze te horen. Helaas ben ik door dit Imminent Useless Soul nog niet volledig
overtuigd, maar wat niet is kan immers nog komen.
Conclusie: een aparte en interessante plaat die helaas licht blijft steken in de uitwerking.
Tracklist:
- Cross Destitution
- Autumnal Fears
- ‘Cause I’m My Own…
- Allemande
- …Of Ashes And Dust
- Dreaded Infinite Crescendo
- Imminent Useless Soul
Line-up:
- Eurynome – guitar
- Marquis – vocals
- Nehluj – guitar
- Nekurat – bass
- Turannos – drums
Links: