Hippie Diktat – Black Peplum
COAX Records, 2015
Deze Fransen spelen jazzcore in de stijl van Zu. Een baritonsaxofoon, een basgitaar, drummer en gas geven. Aangezien er weinig bands zijn die dit soort muziek maken is dit een welkome aanvulling. Daarbij is de kwaliteit hoog.
Saxofoons en harde muziek, het blijft afgezien van een poppunk band als Dog Eat Dog, een goede combinatie. Om twee uiterste in dit genre te noemen, enerzijds heb je lomere bluesrock als Morphine en anderzijds heb je eclectische hardcore-projecten van John Zorn zoals Naked City en Painkiller. De Parijzenaren van Hippie Diktat zitten er een beetje tussen in: soms neigt het naar zware bluesrock terwijl het op andere momenten gaat richting free jazz. Bariton saxofonist Antoine Viard is sterk en ontspoort meesterlijk. Doordat er veel herhalende patronen in zitten en er veel geïmproviseerd wordt doet het een beetje denken aan Krautrock, maar dan wat zwaarder. Zonder hier echt direct op te lijken doemen het oude Mörser en een band als Bloodlet op. In ieder geval qua zwaarte en hardheid. In mijn ogen ligt hierin het grote verschil met de Italiaanse collega’s van Zu. Hierin ligt ook de kracht Hippie Diktat. Zo doet bijvoorbeeld een nummer als Anoisse qua opbouw denken aan een sludge-metal nummer.
Black Peplum kenmerkt zich door vreemde drumritmes, herhalende dissonante akkoorden uit de elektrische (bas)gitaar (dat soms met een strijkstok wordt bewerkt) en baritonsaxofoon. Ik hou er van, maar ik realiseer mij tegelijkertijd dat het niet voor iedereen is weggelegd.
Tracklisting:
- Black Peplum
- E.Peacock
- Deaf Can Dance
- Full H.D.
- Angoisse
Line-up:
- Antoine Viard – Baritonsaxofoon
- Richard Comte – Basgitaar, Gitaar
- Julien Chamla – Drums
Links: