Himsa – Summon in Thunder

Himsa – Summon in Thunder

Century Media, 2007

Aangezien Himsa telkens met een beter album komt aanzetten, was ik danig benieuwd wat het nieuwste werk van hen mij zou brengen. De overstap naar het grotere Century Media impliceert voor deze in Seattle gesettelde mannen hoe dan ook een trap omhoog op de bekendheidsladder, waarschijnlijk voor Himsa ook op de succesladder, en hopelijk voor mij op de kwaliteitsladder.
In het verleden maakten deze Amerikaanders mij niet onverdeeld gelukkig met hun -sorry voor het woord- Metalcore-like muziek (vooral de schreeuwerige zang), aangevet met melodische gitaartunes en gothic metal jingles. Niet baanbrekend, maar niet echt storend. Mede daarom zijn Devin Townsend en Tue Madsen voor de zekerheid binnengehaald, om het concept Himsa compleet uit te werken tot iets very moois.

Wel! Himsa komt aandraven met een relatief nieuwe sound. De verschillen met vroeger? Twee. Zweedse melogitaren en een tiet vol thrash. En het is een grote tiet!
De basis van de muziek op Summon in Thunder ligt nog steeds op het melodische gitaarwerk. De heren hebben zich echter flink verdiept in het maken van scherpe, blijvende en echte thrashriffs. Niet te complex, maar wel degelijk met impact. Waarschijnlijk heeft de terugkeer van oudgediende Sammi Curr daar wel wat mee te maken, hij stopt namelijk zijn thrash-affectie niet onder stoelen of banken. Concreet: geen gehakketak meer, minder breakdowns en meer volle gas vooruit (ook in samenspel). De hooks slaan veel meer aan dan op vorige alba en dat vinden we natuurlijk super! Het nummer Unleash Carnage is hier een prima voorbeeld van.
De zang is regelmatig ruig en grauw, de diepste bassen tevoorschijn toverend wanneer de Metalcoremachine in werking treedt en raggend snel wanneer de Thrashmachine in actie schiet.

Een mengelmoes van een snuif hardcore, metalcore en de tiet vol Thrash dus, en die kunnen maken dat Himsa zal aanslaan bij een groot publiek. Geen slechte zet als je wil doorbreken. De formule is brutaal, vol kinetische energie en met een blijvend core-gehalte. Trendy? Who cares…

Een kleine kanttekening nog bij de lyrics. Ik weet niet welke bad trip de schrijver doormaakte, maar de woordenbrei is heel intrigerend. Zeker eens checken als je deze handel in huis denkt te halen.
En voor de rest? Ik kijk uit naar een volgend album. Want zoals ik in het begin vermeldde, deze band klinkt beter met de schijf. Door naar de volgende ronde.

Tracklist: