Highlord – Breath of Eternity
Ik schrok even toen ik een aantal dagen geleden het pakje van Zware Metalen openmaakte. Highlord? Ik had me verwacht aan Phantom lord… Ik ben immers absoluut geen kenner ben van symfonische power metal, mijn kennis ter zake beperkt zich tot Rhapsody, Avantasia (OK), Secret Sphere en Mob Rules (minder OK). Nu, Ik had de band al eens eerder gehoord op die recent verschenen Manowar-tribute, toen was ik verre van onder de indruk. Desondanks weet Highlord nu toch een positieve indruk achter te laten bij mij.
Highlord komt uit Italië (hoe kan het ook anders) en speelt zoals gezegd symfonische power metal. De band vertoont gelijkenissen met Rhapsody en Avantasia, maar bevindt zich qua songwriting bijlange nog niet op hetzelfde niveau. Niet dat de songs slecht zijn, maar ze zijn net even iets minder pakkend dan van bovengenoemde bands.
Alhoewel het leeuwendeel van de songs geschreven zijn door toetsenist Alessandro Muscio, zijn de nummers toch vrij gitaargeöriënteerd. Er zitten zelfs een aantal prachtige leads in de muziek verweven met op kop de lead in ‘Back from Hell’.
De keyboards daarentegen hadden wel wat origineler gemogen. Ik heb de indruk dat ik die riedeltjes al een paar duizend keer gehoord heb. Maar zoals gezegd, de gitaren compenseren dit euvel ruim voldoende.
Drummer Luca Pellegrino trommelt aardig, maar toch enigszins onopvallend. Alleen in de titeltrack (we zijn dan al aan het achtste nummer) weet hij me te verrassen met enkele onverwachte tempowisselingen.
Zanger Andrea Marchisio zingt voortreffelijk, al dien ik te vermelden dat hij in zijn hoge uithalen veel beter tot zijn recht komt dan in de lagere regionen. Hij klinkt in ieder geval een stuk zelfzekerder dan op die Manowar-tribute (probeer Eric Addams maar eens te evenaren!).
De teksten zijn (wat mij betreft) net als bij al die andere Italiaanse bands: om te huilen. Het zijn weer astrale poorten, mythische personages en stoere ridders die de dienst uitmaken. Persoonlijk vind ik dergelijke lyriek nogal knullig, maar er zullen vast wel weer hele horden fans zijn die zich in diezelfde sferen wanen en hardop meebrullen. Mij ligt het niet zo.
De CD eindigt met een alleraardigste piano-ballad waar op het einde een tenor-sax toch even de gevoelige snaar raakt. Erg mooi!
Al met al dus een voortreffelijke CD en als de vorige twee albums (‘Heir of Power’ en ‘When the Aurora Falls…’) ook zo klinken zullen mensen met een zwak voor symfonische power metal zich aan de CD’s van Highlord geen buil ballen.
Tracklisting:
1. Atlantis – Part One: Beneath a Silent Sky
2. Part Two: The Dreamer and the Deep Ocean
3. Stream of Illusions
4. Dream Chaser
5. Back from Hell
6. Show me your Kingdom
7. Follow Me
8. Breath of Eternity
9. Phoenix Fire
10. Moonlight Romance