Hellyeah – Stampede
Universal Music, 2010
Drie jaar geleden was ik razend enthousiast over het debuut van Hellyeah en dat gaf ik zelfs een score van 91 mee. Onder die review vond destijds een discussie plaats waarin de meeste mensen de score aan de hoge kant vonden. De nieuwe cd van Hellyeah gaat deze discussie niet losmaken. Er is weinig ontwikkeling in de muziek van de band te vinden en daarmee is het nu toch wel veel uit hetzelfde vaatje geworden. Stampede is de titel van de tweede cd en het blijft een feit dat het rockt tot en met en dus een lekker stukje muziek blijft.
Vooral in de States was de eerste, selftitled, cd redelijk succesvol en Hellyeah probeert met dit album die truc dus drie jaar later te herhalen. Dat lijkt me erg moeilijk voor een band die al een “supergroup” werd genoemd, nog voor er een noot gespeeld was. De cd lag eerder dit jaar al in de winkel, maar helaas is de bespreking door omstandigheden hier (te) lang op de plank blijven liggen. Gezien de kwaliteit van de cd verdient men gewoon alsnog een review, vandaar dat ik dit stuk nu schrijf.
Na het uitkomen van de cd werd veelvuldig de vraag gesteld of cowboy metal bestaat en een eigen plekje verdient in de muziekgeschiedenis. Ik denk persoonlijk van niet, de verschillen met andere metalsoorten zijn (te) klein en subtiel. Duidelijk is dat de ruigheid van de southern style lekker aansluit bij de thrashy metalsound van Vinnie en de zijnen en een duidelijke meerwaarde aan de muziek geeft. De ruige gitaren, pittige vocalen en dravende bas en drums, het is allemaal van hoog niveau. Hier wordt met plezier en enthousiasme muziek gemaakt en dat kan je horen. Vooral het titelnummer Stampede springt er wat mij betreft bovenuit en daar is ook een videoclip voor gemaakt.
Hellyeah lijkt mij geen club ervaren muzikanten die bij elkaar gekropen zijn om eens flink plaatjes te verkopen. Het is een groep mensen die keer op keer bewijzen dat ze het gewoon leuk vinden om met elkaar de tent plat te spelen. Dat lukt ook weer met Stampede. De reden dat ik hem persoonlijk toch wat minder waardeer is gelegen in het feit dat het allemaal wel erg op het materiaal van de vorige cd lijkt. Neemt niet weg dat het de pan uitswingt, of galoppeert om in de stijl te blijven. Fraai album met lekkere muziek, maar voor mij toch een ietsepietsie tegenvallend.
Tracklisting:
- Cowboy Way
- Debt That All Men Pay
- Hell Of A Time
- Stampede
- Better Man
- It’s On!
- Pole Rider
- Cold As A Stone
- Stand Or Walk Away
- Alive And Well
- Order The Sun
Line-up:
- Chad Gray – Vocals
- Greg Tribbett – Guitar
- Tom Maxwell – Guitar
- Bob Zilla – Bass
- Vinnie Paul – Drums
Links: