Album nummer vijf voor het Belgische Powerstroke, dat steeds hoger te vinden is op de programmaties van festivals en concerten. Een nieuwe drummer en bassist werden ingelijfd en zo krijgen we alweer een nieuw geluid te horen. ‘De band die het goed kan vinden met Body Count’ doet opnieuw een gooi naar nog meer roem en glorie, je kan ze geen ongelijk geven.
Het begint in ieder geval goed, met een degelijke hoes, iets waar ik in het verleden soms wat bedenkingen bij had. Een goed (voor)teken dus. Powerstroke speelt naar eigen zeggen nog steeds een mix van thrash, groove metal en oldschool hardcore. Geen idee of dat een gevolg of een oorzaak is waarom ze zowel met Death Angel, Pro-Pain als Body Count op tournee gingen, maar dat doet er ook niet toe. Het is gewoon een feit dat het klopt. Het is wel een eigenzinnige blend van al die genres, waarbij je regelmatig plots van een groovende riff met blaf in een cleane zangpartij met melocore gedropt wordt. Niet altijd evident, wel opmerkelijk.
Wat mij het meeste bevalt aan Powerstroke is het feit dat er ruimte is voor industriële elementen. Een vleug Fear Factory hier, wat Sybreed en Franse soortgenoten (Dagoba) daar, het zorgt voor die extra punch en cementering én het zorgt er voor dat je ook gewoon kunt hardgaan op deze nummers. Op deze manier is het luistervriendelijk en fysiek (ik hoor zelfs aanstekelijke pretpunk), dus zowel geschikt voor thuisconsumptie als live. Of Slongs Dievanongs ook live op het podium zal staan tijdens Can’t Change the Time betwijfel ik, maar op plaat krijg je ze dus wel te horen. Een kleine wtf is hier op zijn plaats, maar in feite past het prima in de polyvalente aanpak van de heren van Powerstroke, die gewoon spelen wat ze zelf goed vinden, op een manier die alleen zij kunnen.
Score:
82/100
Label:
Bret Hard Records, 2018
Tracklisting:
- Earth and Beyond
- Cheap Pride
- Golddiggers & Manwhores
- Can’t Change the Time
- Shed My Skin
- Leech
- The Sea
- A Fire in the Sky
- Elevate
- Cross My Heart (You Can Try)
Line-up:
- Maarten Geeraerts – Gitaar
- Frederiek Nuyt – Gitaar
- Bavo Coene – Keel
- Mark de Smit – Bas
- Niels Matthijs – Drums
Links: