De ex-frontman van Turbonegro is blijkbaar weer terug. Hank von Helvete, zoals hij vroeger heette, gaat tegenwoordig door het leven als Hank von Hell. Apocalypse Dudes van Turbonegro uit 1998 is een regelrechte klassieker. Een album dat haar charme grotendeels te danken had aan de zang, persoonlijkheid en weinig intellectuele teksten van de excentrieke frontman. In 2010 verliet hij om persoonlijke redenen de band. Het was alweer een tijdje stil rondom de Pavarotti van de death punk, maar hier is hij dan.
Egomania wordt het eerste album onder de bandnaam Hank von Hell. Voor nieuwkomers een moment van verbazing, voor doorgewinterde Turbonegro-fans eerder een feest van herkenning. Het album staat vol met populaire punkrock waar we de man van kennen. In de video van Bum to Bum geeft Steve-O de magische kracht aan Hank von Helvete om die laatste zijn rock & roll krachten terug te geven. Dat belooft wat…
Egomania start met het gelijknamige nummer dat nog niet gelijk echt indruk weet te maken. Rock & roll die ermee door kan, met niet al te cheasy refreinen. Pretty Decent Exposure legt de lat een stukje hoger met een soort glam punk. Blood met zijn blazers op de achtergond is het meest dansbare onderdeel van het album. Hank moet het nog steeds vooral hebben van zijn persoonlijkheid want ach, verder is het allemaal niet zo heel spannend. Deathpunk noemde Turbonegro dit vroeger. Wat ik op Dirty Money hoor, zou ik omschrijven als punk-‘n-roll. Ik kan de andere nummers nog gaan toelichten, maar het is meer van hetzelfde. Alleen Adios (Where’s my Sombrero), dat op een album van Guns N’ Roses had kunnen staan, springt er nog uit vanwege zijn wat melodramatische opbouw die weer uitmondt in de ohohoo-refreintjes die we inmiddels al een paar keer zijn tegengekomen.
Al met al een prima album. De lat lag hoog, en Egomania weet dit niet helemaal waar te maken. Het is zeker niet slecht, maar de nummers blijven ook niet echt hangen. Zoals al gezegd: Zij die de man uit eerder werk kennen en kunnen waarderen zullen tevreden zijn met dit album. Meer van hetzelfde, maar degelijk uitgevoerd. Blind kopen. Nieuwkomers kunnen de middelvinger op de albumhoes persoonlijk opvatten. Lijkt me namelijk sterk dat die er warm van worden.
Score:
70/100
Label:
Century Media, 2018
Tracklisting:
- Egomania
- Pretty Decent Exposure
- Blood
- Dirty Money
- Bum To Bum
- Never Again
- Bombwalk Chic
- Wild Boy Blues
- Too High
- Adios (Where’s My Sombrero?)
Line-up:
- Hank von Hell – Zang
- Cat Casino – Gitaar
- Major Sam – Gitaar
- Jean Genus – Bass
- Dead Said Fred – Drums
Links: