Hail of Bullets – III: The Rommel Chronicles
Metal Blade Records, 2013
Albums wijden aan oorlogsthema’s, het is schering en inslag binnen de metalscene. Waar vroeger vooral Bolt Thrower hierom bekend stond, treedt het Nederlandse Hail of Bullets steeds meer in diens voetstappen. …of Frost and War en On Divine Winds, hun eerste twee langspelers, zijn beide erg sterk en scheppen bijgevolg een behoorlijke verwachting voor hun derde. Is dit een gepaste uitbreiding voor hun al erg kwalitatieve repertoire?
Die voorgenoemde verwachting lijkt echter geen probleem te worden bij de eerste luisterbeurt van opener Swoop of the Falcon, meteen mijn favoriete nummer op opus nummer drie. Eén van de meest onheilspellende riffs die ik dit jaar al hoorde, voortgedreven door de logge, doch impressionante drums. Dit is genieten van begin tot einde: Hail of Bullets klinkt nog steeds even indrukwekkend. De introductie van het album is tevens de introductie tot het leven van Erwin Rommel, het personage waar dit album aan gewijd is. Ook een interessant gegeven is dat de band met elk album een ander aspect van de Tweede Wereldoorlog belicht. Hierover zal ik echter niet uitweiden.
Terug naar de muziek dan maar. Na voorgenoemd nummer Swoop of the Falcon loopt het album aan een ietwat gelijkaardig tempo voort. De riffs in de nummers zijn memorabel, maar langzaam maar zeker treedt er een gevoel van gewenning op. Drummer Ed Warby is soms wat te veel gehecht aan zijn skankbeats, wat het tempo van de muziek opdrijft, maar verzadiging is iets wat vermeden zou moeten worden. Zeker voor een drummer is wat afwisseling onmisbaar. De trage stukken zoals in het nummer DG-7 en DAK (die laatste solo!) bieden dan wel weer een welkom rustpunt tussen al het gebeuk door.
Zoals eerder aangehaald zijn de riffs zoals op voorgaande albums weer erg sterk en is de sterk Zweedse gitaarsound nog steeds aanwezig. De gitaristen weten echt een epische sfeer te scheppen die wederom doet denken aan allerhande oorlogstaferelen. Ook is Hail of Bullets één van de enige bands dit jaar waarvan de teksten me echt hebben kunnen boeien. Ook al is het nog steeds geen hoogstaande literatuur, ze zijn aangenaam om te lezen. Wat mij het meest zorgen baart op dit album, zijn de vocalen op dit album. Niet omdat ze slecht klinken, maar eerder omdat de zangtechniek van Martin van Drunen gewoon niet gezond kan zijn. De slepende vocalen zorgen voor een mooi effect bij de muziek, maar bij momenten klinkt het gewoon pijnlijk. Aan het einde van de rit sluit Hail of Bullets af met een melodieus en traag nummer, wat ook als een perfecte metafoor dient voor de dood van Rommel.
Kan III: The Rommel Chronicles tippen aan z’n voorgangers? Wat mij betreft is hij zeker evenwaardig te noemen. Het heeft een ietwat duisterder sfeertje dan de twee voorgaande albums, maar mist de variatie die in nummers één en twee meer naar voor kwam. Desalniettemin is dit een erg genietbaar album dat goed in het gehoor ligt. Dat Hail of Bullets een band van topniveau is, valt niet te betwisten. Meer van dit!
Tracklisting:
- Swoop of the Falcon
- Pour le Mérite
- DG-7
- To the Last Breath of Man and Beast
- DAK
- The Desert Fox
- Tobruk
- Farewell to Africa
- The Final Front
- Death of a Field Marshal
Line-up:
- Martin van Drunen – Vocalen
- Ed Warby – Drums
- Paul Baayens – Gitaar
- Stephan Gebédi – Gitaar
- Theo van Eekelen – Basgitaar
Links: