Grimlair – Au Commencement de l’Ombre
Self Mutilation Services, 2009
Rauwe black metal in depressieve omstandigheden. Ook Frankrijk ontsnapt er niet aan. Dit Grimlair zit al een tijd in het vak, zich meester makend van neerslachtig zwart metaal. Meneer Cadavre is het heerschap van deze band en geeft alles wat hij heeft. Of dat genoeg is?
Neen. Dat is het niet. Het idee en de bedoelingen mogen er dan wel zijn, dit is geen depressieve metal, dit is metal om depressief van te worden. Eénmaal de dertig slagen per mintuut-grens overschreden wordt gaat het ritme volledig de mist in, om later verhakkeld terug te worden gevonden. Abominabel. Daarom roep ik meteen ook de traagste stukken uit tot winnaar van dit simplistisch gedoe. De krijsen van deze Cadavre hebben meer weg van een Fransoos die zich verslikt in een escargot dan van black metal en daar heeft zelfs de interventie van een grimmige opnamekwaliteit geen invloed meer op.
Eén riff per nummer is ook een beetje teveel van het slechte, al is die zo hypnotiserend als de zwaaibeweging van Hopla. Veel te weinig dus, op het randje van bagger. Depressive black metal does not equal depressing black metal.
Tracklisting:
- Alone
- Guided by Anger & Sadness
- Painful Emergence from Lucidity
- Endless Lack
- Destiny
- Sum of the Insignificant
- Lost Conscioussness in a White and Endless Desert
- Outro
- Alone (Demo)
- Guided by Anger & Sadness (Demo)
Line-up:
- Cadavre – alles
Links: