Great White – Rising
Frontiers Records, 2009
Soort zoekt soort zullen we maar zeggen, ik vond het dan ook leuk om die ouwe rockers van Great White weer eens op schijf tegen te komen. Met veel blues doorspekte harde rock op de klassieke manier gebracht. Het is net of de tijd heeft stil gestaan. Maar toch niet helemaal. De demo van de cd Rising krijg ik niet, zoals vroeger, in een kartonnen hoesje thuis gestuurd. Voor het eerst van mijn leven moet ik mij op het downloaden storten. Vele zweetdruppeltjes en vloeken later is me dat met behulp van familieleden dan uiteindelijk gelukt en nu zit ik dus de nieuwe cd van Great White te beluisteren. Maar wil ik er een echte cd van hebben dan zal ik hierna nog een cd moeten branden en dat is me ook nog nooit zonder hindernissen gelukt. Maar goed dat heeft dus niets met de muziek te maken. Bij Great White is er in al die jaren muzikaal in ieder geval verrekt weinig veranderd. Dat is enerzijds geruststellend maar anderzijds ook teleurstellend.
Great White is opgericht in Californië in 1984 en verkocht in de loop der jaren meer dan zes miljoen platen. Het grootste succes werd behaald met het album ….Twice Shy uit 1989 dat dubbel platinum verdiende en een grote hit opleverde in de vorm van Once Bitten, Twice Shy. De band bleef behoorlijk populair zonder verder echt legendarisch te worden. In 1999 ging de band uit elkaar om in 2007 weer verenigd te worden. Een wereldtournee in het kader van het vijfentwintigjarig bestaan werd dermate goed ontvangen dat men besloot door te gaan. Nu ligt dan de nieuwe cd Rising in de winkels, uitgebracht door het Italiaanse platenlabel Frontiers Records.
Great White is zo’n typische crowd pleasers band. Ze spelen precies wat ze denken dat het publiek van hen verwacht. Daarmee blijven ze natuurlijk fans en liefhebbers van oudsher een plezier doen, maar veel nieuwe zieltjes zullen er, vrees ik, niet meer mee gewonnen worden. Het is allemaal al een keer gespeeld, we hebben het zo al miljoenen malen kunnen horen en er zit geen verrassende noot tussen. Melodieuze hardrock met flinke blues invloeden, het blijft hele aardige muziek, maar zonder dat beetje extra blijft het ook bij aardige muziek.
Muzikaal en instrumentaal zit het allemaal prima in elkaar, dat kan je aan deze ouwe rotten wel over laten, en ook qua compositie en afwisseling zit het wel goed. De productie is standaard en eigenlijk is de hele plaat dat, standaard. Zoals gezegd is dit een leuke plaat voor oude fans en liefhebbers van klassieke rock/hard rock. De plaat luistert lekker weg zonder hoogte- of dieptepunten. Zelfs de Europese bonustrack is standaard, zeg nou eerlijk, wie zit er te wachten op de zoveelste uitvoering van Let’s Spend The Night Together? Troostende gedachte is in ieder geval dat ze nog wel vijfentwintig jaar zo door kunnen gaan. Ik hoop dat ik dat ook kan. Met mijn eerste downloadpromo heb ik in ieder geval al een fikse sprong voorwaarts gemaakt in de vaart der volkeren.
Tracklisting:
- Situation
- All Or Nothin’
- I Don’t Mind
- Shine
- Loveless
- Is It Enough
- Last Chance
- Danger Zone
- Down On The Level
- Only You Can Do
- My Sanctuary
- Let’s Spend The Night Together (European bonus track)
Line-up:
- Jack Russell – Vocals
- Mark Kendall – Guitar
- Michael Lardie – Guitar/Keyboard
- Sean McNabb – Bass
- Andy Desbrow – Drums
Links: