Disclaimer: Omdat NecroEclosion een potpourri aan stijlen heeft, heb ik de recensie beperkt tot het omschrijven van een aantal nummers van het album. Dit ter bevordering van het leesplezier.
Joplin, Missouri, wie kent het niet? Ik had er nog nooit van gehoord. Wel van Gravehuffer, de band afkomstig uit dit 50.000 zielen tellende plaatsje. In 2008 ooit begonnen als Krom. In 2010 werd de naam veranderd in, het beter bekkende, Gravehuffer. In het totaal heeft de band een aantal (split-)EP’s en inclusief deze, drie LP’s uitgebracht. De band is wat wars van genres en maakt een mix van sludge, crust doom, crust punk, death metal, thrash, doom, grindcore, hardcore en een klein snufje disco. Om dit nog extra kracht bij te zetten is driekwart van de groep ook zanger. Met als resultaat dat op NecroEclosion nagenoeg geen nummer hetzelfde klinkt.
De opener is Custom of the Sea. Dit nummer is de opwarmer: gitaren worden gestemd, vellen gespannen en drie kelen gesmeerd. Het album begint pas echt met het tweede nummer Hellhound. Het voert je terug naar de hardcore uit eind jaren 80, begin jaren 90. Toen metal de snelheid van punk kreeg en punk de riffs uit de metal en andersom. Denk aan bands als Cryptic Slaughter, Poison Idea, D.R.I, Stikky, Murphy’s Law, en de rauwe grunts van Extreme Noise Terror. Hellhound heeft snelle riffs en drums: tik, snelle riff, tik, snelle riff, tik tik tik. Beter omschrijven lukt niet. Hierna twee en halve minuut rauwe, snelle, thrash die om je oren vliegt. De derde track, Sights of the Sky, begint met een sample (zoals veel nummers op de plaat) van astronaut Buzz Aldrin en er wordt afgeteld naar nul. Even kort terzijde: Aldrin was de tweede mens die voet op de maan zette. A Sight in the Sky barst weer van de energie, heeft goede thrashy metalriffs. Halverwege het nummer zit een heerlijke gitaarsolo, gespeeld door Voivod’s Dan ‘Chewy’ Mongrain.
Mijn favoriet is Death Before Disco. Het is door de intro een geinig, maar ook een erg goed nummer. Het start met een minuut durende sample van You Should be Dancin’ van The Beegee’s waarna een grindexplosie van twee minuten losbarst. Niet alleen het tempo, maar vooral de grunts maken het nummer. Het doet erg denken aan de begindagen van Extreme Noise Terror. Ooit een van mijn favoriete bands: dat verklaart waarschijnlijk waarom Death Before Disco mijn favoriet is. Het nummer Stingray is meer van het lompere beukwerk. De gitaarsolo wordt hier gegeven door Craig Hecht (helaas bij mij onbekend). Het laatste nummer van kant A, Smaller than Death, neigt naar de zwaardere sludge maar wel met flinke tempowisselingen. Dit keer wordt de gitaarsolo gespeeld door Curran Murphy van Annihilator. Gravehuffer heeft de track Ghost Dance gekozen als single van de plaat. Het nummer gaat over de onderdrukking van de oorspronkelijke bewoners van Amerika. Dat hoor je ook terug. Het klinkt als een rammende, bijna hypnotiserende, chant, maar dan in een metalen uitvoering. Repeterende zware riffs en aan het einde, ergens in de verte, gaan deze over in een heuse black metal riff. Om leesvermoeidheid te voorkomen spoel ik door naar de afsluiter van NecroEclosion: Mad Wolf. Het langste nummer van de plaat dat nog eens de veelzijdigheid van Gravehuffer laat horen. Een combinatie van stijlen passeert als laatst nog eens de revue. Groot persoonlijk minpunt is het gebruik van blaasinstrumenten in dit nummer.
NecroEclosion komt pas medio januari volgend jaar uit op vinyl. Het album verschijnt in beperkte oplage en is al te bestellen bij het label.
Score:
85/100
Label:
Black Doomba Records, 2020
Tracklisting:
- Custom Of The Sea
- Hellhound
- Sights To The Sky
- Death Before Disco
- Stingray
- Smaller Than Death
- Ghost Dance
- Quarantine War Death Machine
- Causes
- Backpack
- Madwolf
Line-up:
- Travis McKenzie – Zang
- Ritchie Randal – Gitaar, zang
- Jay Willis – Drums, zang
- Mike Jilge – Basgitaar
Links: