Grave Desecrator – Dust To Lust
Season Of Mist, 2016
Welkom in het rijk van primitieve black/death, waar rammelende riffs en ondermaatse productie (wel op de juiste manier natuurlijk) het winnen van de gestaafde normen uit de rest van de metalwereld. Dit alles zonder enige vorm van sarcasme, want het zijn juist die afwijkende elementen die de gewenste atmosfeer tot stand brengen. Neem een Fallen Angel Of Doom…. of een I.N.R.I. en het wordt al snel duidelijk wat ik bedoel. Grave Desecrator begeeft zich ook in deze uithoek van de extreme metal, maar voldoet toch niet helemaal aan mijn persoonlijke criteria voor het niveau van atmosfeer.
Grave Desecrator komt uit Zuid Amerika, Brazilië om precies te zijn, dus dat heeft de band in ieder geval mee. Sinds jaar en dag blijkt hier een voedzame bodem te zijn voor zwart geweld, met bands als Sarcófago en Mystifier die jaren terug de standaard wisten te zetten met wat inmiddels ware cultklassiekers zijn. Muzikaal is deze band ook te vergelijken met de eerder genoemde bands, met de felheid van de eerste en de doomy passages van de tweede. Verder is het een primitief death metalfeest van jewelste, met de nodige invloeden van Slayer (met name in de solo’s). De dynamiek is niet zo statisch als vaak in het genre wordt gehoord en in plaats van een constante stroom van blastbeats en gerag, is de band niet bang om ook even in te houden en wat meer doom toe te voegen.
Wat echter ontbreekt zijn memorabele riffs. Nergens springt er echt iets uit en jammer genoeg zijn alle melodieën rechtstreeks inwisselbaar voor riffs die ergens anders uit de discografie van de band komen. Dat maakt het geheel niet perse slecht, maar wel saai en voorspelbaar, met als gevolg dat de plaat voorbij raast zonder echt toegevoegde waarde te hebben. De productie is daarnaast niet zo necrotisch als ik graag had gezien: de zwarte stukjes vallen er nog niet af en dus is het allemaal nog te gepolijst. Dit is natuurlijk relatief, want als een willekeurige power metalband op de proppen zou komen met dit geluid, zou die per direct uitgekotst worden. In dit immer subtiele genre is het echter zaak dat de productie bijdraagt aan de atmosfeer en dat is hier jammer genoeg niet het geval.
Wat ik zojuist heb gedaan, is een productie afzeiken omdat die niet slecht genoeg is. Laat ik voorop stellen dat ik het probleem er van inzie, maar voor mij blijft het een cruciaal element in dit genre, een element dat alle genoemde cultklassiekers maakt wat ze zijn. Ook de riffs weten niet aan het memorabele te raken, wat erg jammer is, zeker als ook nog zo goed hoorbaar is wat je speelt. Wellicht zijn er luisteraars die met dit alles geen probleem hebben en simpelweg te porren zijn voor wat zwartgeblakerde death. Vrees in dat geval niet, want Grave Desecrator staat voor je klaar.
Tracklisting:
- Intro (Dust to Lust)
- Temple Of Abominations
- Funeral Mist
- Gods of Death
- A WItching Whore
- Host Desecration
- Anathema Bloodlust
- Bleed For Worship
- Momento Mori
- One More Soul
- Mephistophallus in Occultopussy
- Perpetual Oath
Line-up:
- Butcherazor – Gitaar, Vocalen
- Vallakk The Necrogoat – Bas
- Black Sin And Damnation – Gitaar
- M. Kult – Drums
Links: