Gram – May I Never Hear Your Voices Again
Temple of Torturous, 2009
Duitse black metal op een Chinees label. Dat is zoiets als rijst uit het Ruhrgebied, of beffen na de seks. Meestal toch, want de metalen Vasco da Gama in mij is nog steeds bij leven en welzijn. Gram is nieuw en vertoont geen referenties naar andere bands of strekkingen. Een propere lei dus, en dat hebben ze graag in China.
Het begint allemaal erg sappig gezapig, met een onmiskenbare Duitse stempel. Dat ligt niet alleen aan de Duitse teksten (er zijn ook Engelse teksten, maar die klinken zo naar kikkers dat ik het op Duits houd). De black is primitief (Nargaroth), vrij strak, en gevarieerd qua tempo’s, speelwijze en opbouw. Het gaat van punkerig ruige black tot neuriënde, doomerige – akoestische – mistroostigheid (Isolation, Nyktalgia) tot een snelle Noorse combinatie van melodie en agressie. Leave is een mooi voorbeeld van de slagkracht van dit gezelschap (inclusief Schwarznegger-Engels). Verhip, geeneens zo slecht dit.
Een algemene noemer plaatsen op de muziek is ondoenbaar, verder gaan dan de grootste gemene deler er op kleven ga ik niet doen. Black metal dus. Uit Duitsland. Op een Chinees label.
Tracklisting:
- Tired
- Artemisia Absinthium
- May I Never Hear Your Voices Again…
- Leave
- Nebelnässen Taunächte
- Dark Cloud Formation
- Tropfenschlag
- In Memoriam Sociae Amatae
Line-up:
- Herr Gram – Vocals, Guitars, Bass
- S.N. – Drums
Links: