Gorguts – Pleiades’ Dust
Season of Mist, 2016
Zelden kreeg de metalwereld een beter comebackalbum voorgeschoteld dan Colored Sands uit 2013. Gorguts (meerbepaald Luc Lemay) nestelde zich na twaalf jaar stilte op plaats vier in de jaarlijst van Zware Metalen en begon meteen aan een veroveringstocht langs verschillende grote en kleine podia. Drie jaar later is er met het ambitieuze Pleiades’ Dust een waardige opvolger voor Colored Sands.
Officieel is dit een ep, maar met één nummer dat 33 minuten duurt, kan je gerust over een conceptalbum spreken. Daarom beginnen we met een klein stukje geschiedenis: de Pleiaden (of Plejaden) waren zeven nimfen uit de Griekse mythologie, geboren uit Atlas en Pleione. Volgens de overlevering bevinden ze zich door omstandigheden aan de hemel (‘het Zevengesternte’) en maken ze deel uit van het sterrenbeeld Taurus. Gorguts bezingt op Pleiades’ Dust naar eigen zeggen echter het ‘Huis der Wijsheid’, de academie voor onderzoek en onderwijs in het middeleeuwse Bagdad. Het huis was het epicentrum van de Gouden Eeuw van de islam, maar werd door de Mongolen verwoest in 1258. Een mooi onderwerp in deze tijden, die bezwaarlijk als de gouden eeuwen van de islam kunnen omschreven worden.
Genoeg geschiedenis, tijd voor muziek. Want conceptalbum of niet, Gorguts is nog steeds Gorguts (heel verheven klinkt die naam sowieso niet). Dat betekent: buitenaards gitaarspel, unieke songstructuren en een heel herkenbare, old school saus. Het valt al snel op hoe episch Pleiades’ Dust klinkt, met als belangrijke reden de klank van Luc Lemay zijn vocalen. Sowieso haalt hij niet het muzikale niveau van de rest van de band, maar door hem redelijk achteruit te schuiven in de mix wordt een soort bevreemdende afstand gecreëerd met de luisteraar. Hierdoor komt de muzikale klasse heel goed tot zijn recht.
Gorguts presenteert met Pleiades’ Dust een muzikale trip die afwisselt tussen zwaar en log, frivool en ingetogen. De band bouwt regelmatig rustig op, maar deinst er nooit voor terug om terug af te breken. Weinig metalbands kunnen zo subtiel zijn als Gorguts en tegelijkertijd death metal blijven maken.
Pleiades’ Dust is een topper en had gerust een volwaardig album kunnen zijn. Het verhaal bestaat immers uit verschillende hoofdstukken die even goed aparte nummers hadden kunnen zijn. Als ep mag hij officieel niet op de jaarlijst, maar daar zou dit schijfje eigenlijk wel thuishoren. Topwerk.
Tracklisting:
- Pleiades’ Dust
Line-up:
- Patrice Hamelin – drums
- Luc Lemay – vocalen, gitaar
- Colin Marston – bas
- Kevin Hufnagel – gitaar
Links: