Gorguts – Colored Sands
Season of Mist, 2013
Gorguts is terug! Of tenminste, Luc Lemay is terug, samen met drie landgenoten met goedgevulde cv’s. Omdat het met Negativa voor Luc niet zo wou lukken richtte hij in 2008 Gorguts opnieuw op. Twaalf jaar na From Wisdom to Hate is er dan toch een nieuw album, Colored Sands. In de jaren ’90 was Gorguts een grensverleggende band, die hoge ogen gooide (en een schare trouwe fans veroverde) met technische en gedurfde muziek. De experimenten met jazz (vooral op Obscura) leverde de band terecht het avantgardelabel op. De Canadese metalscene staat tegenwoordig als een huis en Gorguts heeft daar zeker iets mee te maken.
Grote verwachtingen dus voor Colored Sands en dat mag ook wel, vijf jaar na de hergeboorte. Season of Mist heeft er in ieder geval alle vertrouwen in, want Gorguts mocht meteen tekenen. Dus de vraag is, kunnen ze na twaalf jaar bevestigen?
Wat direct opvalt is de lengte van de nummers. Op Forgotten Arrows na zijn het allemaal nummers van een dikke zes minuten en meer (The Battle of Chamdo is een instrumental). Het album is dus verre van een tussendoortje, je moet je hier echt wel aan zetten om het allemaal in je op te nemen. Gorguts speelt immers nog steeds rete-technische death metal met tempowisselingen, virtuoze hoogstandjes en onverwachte wendingen. De productie is redelijk kaal, alle instrumenten zijn goed hoorbaar en staan eerder naast elkaar dan dat er echt sprake is van een mix. Vooral de melodische gitaren krijgen veel ruimte, en ook de harde bass is heel het album duidelijk hoorbaar. De vocalen van Lemay ten slotte zijn natuurlijk dezelfde gebleven. Goed, maar ik vind ze maar niet geweldig. De sound en de productie zijn moderner dan vroeger, maar de klank van de band is ondertussen al helemaal old school, vooral de clicks in de drums zijn tekenend.
Old school, en dat voor een voortrekker van de avant-garde metal. Gorguts heeft het zichzelf aangedaan, de voorbije twaalf jaar heeft de tijd niet stilgestaan. Grenzen zijn er tegenwoordig amper nog, en in vergelijking met wat er vandaag op de markt is, is Colored Sands niet uitzonderlijk, verbazend of uniek. Integendeel, het klinkt allemaal zelfs redelijk braaf. Neem bijvoorbeeld het klassieke intermezzo The Battle of Chamdo, violen in death metal zijn al lang geen uitzondering meer. Ook de zachte, melodische passages in An Ocean of Wisdom zijn goed, maar verre van vernieuwend. Voor alle duidelijkheid, Colored Sands is wel degelijk een goede plaat. Vooral deel twee van het album, met het stevige Enemies of Compassion en het lang uitgesponnen Absconders is uitstekend. Het is allemaal wat gestroomlijnder dan vroeger, melodischer ook, maar er is vooral veel hetzelfde gebleven.
Gorguts is terug, maar is ondertussen ingehaald door de bands die ze zelf hebben geïnspireerd. Grenzen verleggen, daar zijn de Canadezen wat te oud voor geworden, maar goede platen maken, daar zijn ze gelukkig nog wel toe in staat. Uitstekende melodische en technische death voor veteranen en nieuwe zieltjes.
Tracklisting:
- Le toit du monde
- An Ocean of Wisdom
- Forgotten Arrows
- Colored Sands
- The Battle of Chamdo
- Enemies of Compassion
- Ember’s Voice
- Absconders
- Reduced to Silence
Line-up:
- Luc Lemay – Vocals, Guitars
- Kevin Hufnagel – Guitars
- Colin Marston – Bass
- John Longstreth – Drums
Links: