Gold – No Image
Ván Records, 2015
Het is altijd interessant als bands ervoor kiezen om een nieuwe richting in te slaan, maar bij het beluisteren van Interbellum had ik niet het idee dat Gold het onderste uit de kan had gehaald wat de retrorock betreft. Daarmee wil ik alleen zeggen dat ik óók graag meer in die stijl had gehoord, want ik kan niet zeggen dat ik het oude werk prefereer boven het geluid dat No Image biedt. De nieuwe stilistische richting schopt tegen de conventies van de genres die gebruikt worden. In combinatie met de verrassing van de stilistische omslag zorgt dit voor een album waar nog best wat over te doen zal zijn.
Shapeless was het eerste nieuwe nummer dat ik van Gold hoorde. Meteen werd duidelijk dat de band een geheel andere richting is ingeslagen. Optredens van het afgelopen jaar waren hier al een voorbode van, waarbij zowel de aankleding als eventuele nieuwe nummers sterk contrasteerden met het werk van Interbellum. De post-punk en deathrock druipen van Shapeless en, naar nu blijkt, de rest van No Image af. Ook sterke invloeden van noise en een belangrijke rol van elektronische effecten brengen een heel andere sfeer aan tafel. Uiteraard is de retrorock van het vorige album niet compleet verdwenen, maar deze speelt zeker geen primaire rol meer.
Toch zijn er ook nog herkenbare elementen aanwezig op No Image, elementen die duidelijk doen terugdenken aan het debuut. Het meest vooraanstaande van die elementen is de zang van Milena Eva. Hoewel deze nu misschien wat meer ingetogen is, blijft vanaf het begin duidelijk dat mevrouw Eva een uniek stemgeluid heeft. Zelf heb ik het altijd kunnen waarderen, met af en toe wat aspecten die ik achterwege zou laten. Daar staat tegenover dat de aandachtig voorgedragen vocalen op een nummer als Shapeless de mysterieuze lading, die uitgaat van het hele album, perfect weten te condenseren, mede door de atmosferische muziek als solide basis.
Een element dat ik minder kon waarderen, is het gebruik van de elektronica. Het ligt niet aan de stijlvolle passages die de atmosfeer versterken, maar vooral aan de wat uitbundigere stukken, waarbij ik het idee heb naar een videogame te luisteren. Het grote punt is dat op die stukken een chaos ontstaat die de overige muziek niet ten goede komt. Het zal wellicht onderdeel zijn van het plan van de band om te provoceren, maar in mijn ogen is het vooral zonde dat de rest van de muziek er onder moet lijden.
Een nieuwe richting voor Gold dus, met een stijl die op een heel andere manier retro aanvoelt dan het debuut. Zelf kan ik het erg waarderen, maar ik kan me goed voorstellen dat de band hier fans mee gaat verliezen. Het losbreken van de oude stijl geeft de band de kans op een nieuwe identiteit en ik gun ze ook zeker een eigen niche in de Nederlandse (en internationale) scene. Ondanks het verschil met het debuut voelt dit album toch een beetje aan als een groeier, waarbij sommige elementen nog veel beter ontwikkeld kunnen worden. Dat vond ik trouwens bij Interbellum ook, dus laten we vooral hopen dat de band niet weer rechtsomkeer maakt.
Tracklisting:
- Servant
- Old Habits
- O.D.I.R.
- Shapeless
- Tar and Feather
- The Controller
- The Waves
- And I Know Now
- Don’t
- Taste Me
Line-up:
- Milena Eva – Vocalen
- Thomas Sciarone – Gitaar
- Nick Polack – Gitaar
- Tim Meijer – Bas
- Igor Wouters – Drums
Links: