Goblin Rebirth – Goblin Rebirth
Relapse Records, 2015
Instrumentale albums, het blijven lastige werkstukken voor mij. Waarom kiest een band ervoor om haar albums instrumentaal te houden? Het kan zijn dat een van de bandleden, gek genoeg is dat meestal de gitarist, een dusdanig ego heeft dat er geen ruimte meer is in het voetlicht voor een zanger. Het kan zijn dat de bandleden zelf niet goed genoeg kunnen zingen of dat ze nooit een zanger(es) hebben kunnen vinden die zij waardig achtten om over hun muziek heen te zingen. Trek de lijntjes, kleur de plaatjes. De voorbeelden zijn legio.
Wat ook kan is dat de muzikanten slechts geboren zijn met de gave tot het bespelen van een instrument en niet behept zijn met de kwaliteit om te zingen of om teksten met enige inhoud (niet altijd nodig, maar wel prettig) voort te brengen. Ook op Zware Metalen zijn er genoeg voorbeelden te vinden van bands die zich van deze beperking nooit iets aangetrokken hebben, maar blijkbaar zijn er ook nog muzikanten die daar wel hun plan mee trekken.
Al die voorbeelden hebben mij in ieder geval de overtuiging gebracht dat een zanger een album kan maken of breken. Geweldige composities kunnen tot waardeloze proporties gebracht worden door een slechte vocale prestatie. Andersom kan het ook. Matige liedjes kunnen opeens een stuk interessanter worden als je daar een beer van een zanger(es) op loslaat. Zonder vocalen ben je bijna verplicht om buitengewoon virtuoos te zijn of om een compositorische geweldenaar te zijn, anders belanden je hersenspinsels in de nachtmerrie van elke muzikant; de categorie achtergrondmuziek.
Het Italiaanse Goblin Rebirth presenteerde mij haar nieuwste album. Deze Romeinen vormen niet zomaar het eerste het beste bandje. Bassist Fabio Pignatelli maakte in de vroege jaren 70 deel uit van het gezelschap dat onder de naam Oliver bekendheid verwierf, en meedeed in de stroom van bands als Yes, Genesis, King Crimson en Emerson, Lake & Palmer. Halverwege de jaren 70 sloot gitarist Giacomo Anselmion aan en werd de focus meer naar filmmuziek verlegd. Samen met drummer Agostino Marangolo werd de basis voor de band Goblin gelegd en werden de eerste grote successen geboekt. Niet gehinderd door een groot aantal bezettingswisselingen en spin-offs blijft die focus bij het maken van filmmuziek voor donkere Europese films tot met 2005. Met Back tot the Goblin wordt weer eens een regulier album uitgebracht. Goblin Rebirth moet je eigenlijk zien als de instrumentale vorm van de band Goblin. Nu 10 jaar later hebben deze door de wol geverfde Italianen het album Goblin Rebirth tot stand gebracht.
Dat het filmische aspect terug te horen is op dit album zal geen verrassing zijn. Bijvoorbeeld in het nummer Evil in the Machine komen samples terug die zo uit een of andere gedateerde science fictionfilm zouden komen. De aanwezigheid van muzikaal vakmanschap is evenmin een verrassing. Hoe hou je het anders al 40 jaar vol in de entertainment business? Wat dat betreft schenk ik je hierbij Dark Bolero als luistervoer.
Ander luisterwaardig materiaal is Book of Skulls met een Black Sabbath-baslijn waar Geezer Butler patent op heeft. Tevens tip ik het sferische Forest en Evil in the Machine met een stevig rockend middenstuk.
Ondanks al mijn scepsis omtrent instrumentale albums moet ik zeggen dat Goblin Rebirth mij geen moment verveeld heeft. Het is geen grote egotrip van een der muzikanten geworden maar een evenwichtig album vol met pakkende composities. Kan prima op de achtergrond maar ook op de voorgrond valt er een hoop te genieten. Op deze manier wil ik nog wel een paar instrumentale albums bespreken.
Tracklisting:
- Requiem For X
- Back In 74
- Book Of Skulls
- Mysterium
- Evil In The Machine
- Forest
- Dark Bolero
- Rebirth
Line-up:
- Fabio Pignatelli – Bas, Keyboards
- Agostino Marangolo – Drums
- Giacomo Anselmi – Gitaar, Bouzouki
- Aidan Zammit – Keyboards, Vocoder
- Danilo Cherni – Keyboards
- Arnaldo Vacca – Percussie op Dark Bolero en Rebirth
- Roberta Lombardini – ‘Zang’ op Forest
- Francesco Marini – Cello op Dark Bolero
Links: