Germ – Grief
Eisenwald, 2013
Nog steeds ben ik zo verliefd als wat op het album Loss, het debuut van Germ. Germ, dat is de band van Tim Yatras (ex-Austere, ik blijf het herhalen). Iedere plaat is anders, beloofde hij, en dat is ook het geval. Grief is geen Loss.
De atmosfeer op Loss werd bepaald door heel erg kosmische synths en het contrast tussen de typerende hoge krijs van Tim enerzijds en zijn poppy jaren tachtig zangstem anderzijds. Grief is anders. Grief is Franser. Niet alleen door de (vrij beperkte) input van Audrey Sylvain (Amesoeurs) op Butterfly trouwens, het gehele album bevat iets meer romantisch blacke vibes die aanleunen tegen het Franse (en ook Duitse) postblack gebeuren. Er zijn minder lasersynth-effecten, de gewichtsloze/ruimtelijke feel die Germ zo uniek maakte, is minder nadrukkelijk aanwezig. In de plaats daarvan krijg je meer melancholie en – zoals gezegd – romantiek à la jaren tachtig.
Minder Ultravox, meer A-ha en Alphaville. Minder Jean Michel Jarre, meer Mike Oldfield.
Het blijft absoluut een zeer geslaagde mix tussen synthpop en blackmetal. Alleen was de verrassing na Loss er een beetje af en hou ik meer van het kosmische dan van het menselijker karakter van Germ, in het algemeen eigenlijk wanneer het atmosferische (het word alleen al) black betreft. Dat neemt echter niet weg dat Germ schitterende muziek blijft maken en één van mijn favoriete bands van het moment blijft. Luister zeker eens een nummertje of twee of nog beter, de ganse plaat. Het is een geval apart, ook al was Loss nog unieker. En nu ga ik stoppen met zagen. Hoogtepunt van deze plaat: Memorial Address.
Tracklisting:
- Intro
- Butterfly
- The Slain of Past Regrets
- Departures
- Memorial Address
- An End
- Beneath the Cliffs
- Blue As the Sky, Powerful As the Waves
- How Can I?
- I Can See It in the Stars
- It’s Over
- Withering in Hell
- Ghost Tree Pt.3)
Line-up:
- Tim Yatras
Links: