George Kollias – Invictus
Century Media Records, 2015
Volgens zijn management is George Kollias de beste metaldrummer ter wereld en daar is wel iets voor te zeggen. Hoewel de man bij Nile heel wat ruimte krijgt om zijn ding te doen, is er nu toch een soloproject. Op Invictus drumt Kollias niet alleen, hij schreef en speelde alle muziek helemaal zelf in. De naam van dit zijproject vraagt u? George Kollias, jawel.
Laat ik er geen doekjes om winden, het drumwerk op deze plaat is buiten categorie. Zoals te verwachten speelt George Kollias de pannen van het dak en vormen de drums de hartslag van dit album. Ja, er doen ook gitaren aan mee, maar het zijn de drums waar het om gaat. Over the top is het evenwel niet, Invictus is zeker geen lange drumsolo geworden. Het indrukwekkende van George Kollias is dat hij door zijn ongelooflijk strakke spel redelijk sober overkomt, ondanks het waanzinnige tempo en de technische hoogstandjes.
Genoeg over de drums echter, want dat de man kan drummen wisten we natuurlijk al. De stijl die Invictus ons biedt, doet denken aan de technische deathmetal van het Italiaanse Ade. Geen toeval, want op Spartacus drumde Kollias een nummer in dat zonder problemen op Invictus had kunnen staan. De strakke drums worden gecombineerd met vlug en technisch gitaarspel om een verpletterende en redelijk epische sound op te roepen. De vocalen, die ook door Kollias zelf worden voorzien, zijn nogal eendimensionaal maar passen wel bij de muziek. Een gemiddelde deathmetalgrunt die voor de ervaren luisteraar verstaanbaar genoemd kan worden, niet onbelangrijk bij muziek die zich soms wel tot een meezingmomentje leent.
Allemaal betrekkelijk positief dus, toch is dit album geen homerun. Los van de indrukwekkende prestatie met de drumstokken mist de muziek van George Kollias gewoon diepgang. De riffs noch de vocalen slagen er echt in om te overtuigen en staan begrijpelijkerwijs in de schaduw van de trommels en cimbalen. Door de strakke stijl van Kollias voelt het album nogal koud en afstandelijk aan, zeker ook omdat hij als zanger hoogstens verdienstelijk is. Tot slot kunnen ook de kleine interludes die mikken op sfeer me niet bekoren. Een man die al een halve carrière bij Nile speelt moet beter kunnen dan wat er hier te vinden is. Het mist allemaal wat geloofwaardigheid, waardoor Invictus toch geen topper is geworden.
Tracklisting:
- Echoes of Divinity
- Invictus
- The Passage
- Aeons Of Burning Galaxies
- Shall Rise/Shall Be Dead
- Voices
- Treasures Of Nemesis
- Apocalypse
- Epitaph
- Through Empty Eyes Of Light
- Buried Under The Flames
Line-up:
- George Kollias – alles(!)
Links: