Formloff – Spyhorelandet
Eisenwald Tonschmiede, 2012
Het is niet meteen duidelijk welke kant deze plaat opgaat. Soms dwaal je rond in een waas van niet al te furieuze black metal met alternatieve ritmes en disharmonische ritmes (Drokkne I Ei Flo Ta Åske), soms is het een Fleuretysch gebeuren waarin blacke grimmigheid en zwoele jazz symbiotische engagementen aangaan. Kritisch bekeken is dit niet al te origineel qua hulpmiddelen, black metal is beperkt, maar de uitvoering is wel puik. Genivelleerde agressie en ruwe bezetenheid, ongeforceerd als niet-gespeelde aanvallen uit een waaier van DSM-IV aandoeningen. Ja, ik begrijp het wel als er iemand wat orthodoxe kenmerken toeschrijft aan deze plaat. De progressieve stoornisbeleving is muzikaal interessant en soms aan de technische kant namelijk. Technisch in de zin van kundig, niet van berekend en geraffineerd, daarvoor is “de naturel” te sterk aanwezig. Maar goed dat de productie niet te verfijnd is, zou de verknipte sfeer geen goed gedaan hebben. Die sfeer wordt trouwens ook netjes bewerkstelligd door de reeds genoemde jazz (sax), wat mandoline, een “ebow” (geen idee hoe dat in het Nederlands heet), orgel (Hammond gok ik) en nog wat tralala. Jaja, black metal is “beperkt”.
Ik geef toe dat ik op muzikaal vlak een extreme hoerenloper ben. Grifweg. Formloff zal de komende dagen (weken?) echter niet weg te denken zijn uit mijn speellijst. Deze gecontroleerde dronkemansrit gaat er bij mij makkelijk in. Formloff is trouwens een Noorse band en dit is hun tweede album. Interessant nietwaar. O ja, Formloff googelen levert brood op.
Tracklisting:
- Det Dritet Som Renner Ut I Ua
- Harde Ord På Kammerset
- Spyhorelandet
- Faen!
- Mig Og Drit
- Skævven
- Kon-Tiki Museet Brenner
- Den Gamle Jorda
- Drokkne I Ei Flo Ta Åske
Line-up:
- Marius Sjøli – Vocals, Gitaren, Bass, Mandoline, Ebow, Programming
- Bernt Karsten Sannerud – Vocals, Piano, Orgel, Synthesizer, Programming
Links: