Filter – Crazy Eyes
Spinefarm Records, 2016
Filter of wat? Altijd fijn. Sinds 1995, met hun alternatieve hitje Hey Man Nice Shot, kan deze band weinig slecht doen voor mij, ook al is het voor de meesten nooit echt een topband geworden. Ondertussen zijn de Amerikanen toe aan hun zevende studioalbum, Crazy Eyes.
Filter wordt een industriële rockband genoemd, een genre dat het in Amerika veel beter doet dan aan deze kant van de Atlantische Oceaan. Op de eerste paar nummers laat Filter in ieder geval horen dat die industrial-noemer absoluut terecht is. Zelden heb ik deze band zo hard en noiserig gehoord! Mother E en Nothing In My Hands zijn bijzonder stevig en smerig, agressief en ijzig zelfs. Het lijkt wel een kruising tussen oude Nine Inch Nails en Author & Punisher. Vanaf het Killing Joke-achtige Pride Flag gaat het helaas de verkeerde richting op, met radiovriendelijke vulling als Take Me To Heaven (driewerf bah). De spanning en intensiteit wordt opnieuw eventjes opgedreven vanaf Tremors, slechts eventjes helaas. Daarna is het uitbollen en ontwaken uit een korte maar krachtige roes.
Crazy Eyes verrast, blijft hangen, is gevarieerd … maar niet altijd even sterk. Ik onthou vooral de eerste drie nummers, een fenomeen dat vroeger wel vaker het geval was bij rock- en metalbands. Probeer het eens uit, zou ik zo zeggen.
Tracklisting:
- Mother E
- Nothing in My Hands
- Pride Flag
- The City of Blinding Riots
- Take Me to Heaven
- Welcome to the Suck (Destiny Not Luck)
- Head of Fire
- Tremors
- Kid Blue from the Short Bus, Drunk Bunk
- Your Bullets
- Under the Tongue
- (Can’t She See) Head of Fire, Part 2
6:10
Line-up:
-
Richard Patrick – zang, gitaar, programmering
- Oumi Kapila – gitaar, programmering, keyboards
- Ashley Dzerigian – bas
- Chris Reeve – drums
- Bobby Miller – keyboards, programmering
Links: